Кел, қатын, үйіңді жық, біз көшейік
Кел, қатын, үйіңді жық, біз көшейік,
Көкшеге екеуара міңгесейік.
Бауырына Қызылжардың қонып алып,
Бір жаздай қымыз ішпей күн кешейік.
Әттең, жоқ қой қанатым
Әттең, жоқ қой қанатым,
Жерім көп ұшып баратын.
Борышым көп беретін,
Сыбағам көп алатын.
Ей, Ақтанберді, Қабанбай!
Ей, Ақтанберді, Қабанбай!
Суытпа босқа түсіңді,
Қайрама онша тісіңді.
Сырт тазасы не керек,
Біздер түсінеміз
Үлкен-кіші боп бөлінбейміз,
Зорлықты біз көрсетпейміз.
Аландамай тыста жүріп
Көңіл болса біздер күліп.
Өтірік өлең "Сиқыр"
Атам келді үйіме
Барлығы отыр тып-тыныш
Абра кадабра дегенде
Шегірткелер болыппыз.
Өтірік өлең "Солайда болады екен"
Шыншыл жоқ өзімнен
Көрдім мен көзімен
Қайықтың ұшқаның
Қамықтың тышқаның.
Бір қателік тапты ма екен құрбаның?
Бір қателік тапты ма екен құрбаның?
Кімге қажет аз күн сайран құрғаны?
Сергек әлем бүгін неге сенбейді?
Көрмей ме жұрт қыздың жылап тұрғанын?
Ерекше шөліменен...
Маңғыстаудың (айтпаймын текке мұны),
Сүйсе, өртеп сүйедi көкте күнi.
“Iреңсiз де, сүреңсiз дала” - деген,
“Таптырмайды саялар пана” - деген,
Абылай, Ботақанды сен өлтірдің
Абылай, Ботақанды сен өлтірдің,
Есіл ер жазығы жоқ неге өлтірдің?
Хан басың қарашыңмен даулы болып,
Үстіне ақ орданың қол келтірдің.
Айт, десеңіз, жарандар
Айт, десеңіз, жарандар,
Азырақ жауап бастайын.
Айт дегенде іркіліп,
Бойымды балап тартпайын.
Беу, бал дәурен!
Сағынышымның бастауы болып тұрасың, ауыл, қашаннан.
Бала кездегі бақытты дәурен, сипайтын самал шашымнан.
Сол бір шақтардан
Айрылдым қашан?
Жайығым, саған келем мен
Жайығым, саған келем мен,
Өзіңдей мөлдір өлеңмен.
Қуанышыммен және де
Мұңыммен жырға бөленген.
Өзіңе ғашықпын, өлең
Жанымның шуағындай елжіреген,
Өзіңе ғашық болдым, мөлдір өлең.
Көңілім талпынады биігіңе,
Гүлдері, көктемеде желбіреген.
Әлеумет, келдің қаумалап
Әлеумет, келдің кұралып,
Сөз базарын құралық.
Айтулы жүйрік мен едім
Алысқа шапқан шұбалып.
Қолыңнан кетсе сенгенің
Біразырақ сөйлейін,
Көтеріп көңіл қошын-ай.
Ренжиді көңілім,
Өтесің, дүние, босына-ай.
Орынбор, үйшік - күз базар
Орынбор, үйшік – күз базар
Төрт жүздей кісі бірігіп,
Мәжіліс отыр құрылып.
Мен – жүлделі жүйрікпін
Адам өмір сүреді...
Күн батады телміріп,
Жел де жөнін айтпайды.
Сезіміңді өлтіріп,
Жанды үгеді жат қайғы.
Адасып қалдым...
Адасып қалдым уақыттан
Адасып кетті сезім де.
Жақсылық әкелші, жақұт таң,
Өлеңім ғана өзімде.
Азап қой бұл. Өзің-ақ мойындашы
Азап қой бұл. Өзің-ақ мойындашы,
Арамызда ұқпас сыр жойылмасы.
Қинамашы. Сезімді жылатпашы.
Көрінбеші көзіме. Жырақташы.
Ақ қарды көріп-ақ екен дегем, алданғам
Ақ қарды көріп- ақ екен дегем, алданғам.
Жүгіре шықтым-жолығар деумен таңда алдан.
Күннің де жаным, сәулесін сен деп қабылдап,
Көңілімде менің жүретін кірсіз, сәнді арман.
×
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Әл – Фараби
Барлық авторлар