Қош, ана
Білмеймін, кеш пе еді, ерте ме еді,
Жас жаным кімге ұмсынып еркеледі.
Бақытын алыс кеткен іздей ме әлде,
Көңілім көп арманды шертеді енді.
Біздер-гүлміз,
Туған жердің төсінде ырғала өскен.
Біздер –нұрмыз,
Шаңыраққа шаттық боп шуақ төккен.
– Тап-таза, мөп-мөлдір... көгілдір
Жан еді-ау жапырақтай көктемгі.
Шырқайтын жыр қылып осынау өмірді,
– Әнсіз бір жарылып кетердей от кеуде.
Қасқырдай аласұрған қамаудағы
Жанығып жаудың жаны тұрған шағы.
Сартылдап отты қамшы сойып жонын,
Барады қанға бояп қашқан жолын.
Дегенде той бастаңдар, той бастаңдар,
Сергіңдер, қайғы жаншып, ой басқандар
Кешегі «Төр менікі» дейтін шалдар,
Сол төрге бүгін, сендер, жайғасыңдар.
Әлпештеп, алды-артыңнан анаң шығып,
Қасыңнан кетпес қиғаш қадам шығып.
Ана - ана пәруана боп перзенті үшін,
Күн кешер көрсетпе деп жаманшылық.
Өсіп-жетілдік сенім бағында,
Сенімнің бағы - ана мейірімі.
Күндерді осы сенің барыңда
Санаймыз, ана, өмір сыйлығы.
«Айналайын, күнім!» – деп,
Анаң келді күлімдеп:
Алақай-ау! Алақай!
Ал қуанғын, балақай:
— От жақ деп ошағыңыз
Тұрмайды алдыңызда.
Қол соғып, қош алыңыз,
Көмекке келді газ да.
Сүтпен бірге анаң мейір емізген,
Ақ ниетің кем болмасын теңізден.
Өседі гүл күннің уыз нұрынан,
Ал адамдар жылы-жылы лебізден.
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі