Махаббатсыз дүние бос екен
Махаббатсыз дүние бос екен
Шын сүймесең қараңғылық дос екен
Еріксіз еліктің ылағындай тамсанбасан
Жансыздық, надандық журекке кос екен.
Махаббатсыз дүние бос екен
Шын сүймесең қараңғылық дос екен
Еріксіз еліктің ылағындай тамсанбасан
Жансыздық, надандық журекке кос екен.
Махаббат па? Қойшы сол махаббатты
Сынақтары тым ауыр, қатал қатты
Менің мына шын сүйген жүрегіме
Қайғы мұңның жебесін тақап атты
Махаббат па? Қойшы сол махаббатты
Сынақтары тым ауыр, қатал қатты
Менің мына шын сүйген жүрегіме
Қайғы мұңның жебесін тақап атты
Шымқаланың әр жаңбыры сені еске салатын,
Сол үніңді есту үшін әлем тына қалатын.
Сен жазар деп елегезіп, қиын күйде жүрсемде
Күтемін деп, таусылмайтын тағатым.
Сен сүйгенді мен сүйсем айып па екен?!
Айтқан серттен қалайша тайып кетем.
Аягөзде туылып Баян сұлу,
Туар жері Жібектің – Жайық па екен?!
Көз алдымнан дидарын кетер емес,
Бір өзіңе ешбір жан жетер емес.
Тұсау жіптей десе де ғұмыр қысқа,
Сенсіз бірақ күндерім өтер емес.
Өтіпті-ау, жеңгей, дәуренің,
Арман ғой енді бәрі де.
Көзіңнен ұшқан сәуленің,
Нұрлысы-ай, шіркін, әлі де.
Қиын болды-ау, бұл маған қиын болды-ау,
Қиылғаным – бір ала құйын болды-ау.
Жалын жұтып өзіңе жазған жырдың,
Қара бақыр құны да тиын болды-ау,
Мені сендей ешбір жан ұға алмайды,
Көңілімнен ұқса да шыға алмайды.
Бірін-бірі қаяусыз сүйген жандар,
Бірін-бірі көре алмай тұра алмайды.
Айтатын саған, арманым менің көп еді,
Тағдыр-ай, тағдыр, тілімді кесті, бөгеді.
Сарғайып барам, көңілім жасыл көк еді,
Көктемім болсаң, нөсерің қашан төгеді?
Есіл-дертім өзіңе құлауменен,
Бір сен деген бағымды сынауменен.
Сезім деген шырмалып бұғауменен,
Қырық тесік көңілімді құрауменен.
Қолымнан менің келсе егер,
Құс қанат тұлпар алдырып.
Күмістен ерді салдырып,
Күндіз-түн жортып талдырып.
Жері осы Жамбылдағы Қостөбенің,
Жандарын оның барлық дос көремін.
Жасымда бір қызына ғашық болып,
Қайтейін, тоса алмады тос деп едім.
Аққудай сызылтып бір ән салдың да,
Қайыңдай тербетілдің қарсы алдымда.
Жалындай ыстық демің бетті шарпып,
Жаутаңдап тұра бердім тамсандым да.
Кереметқой ғажапқой бейнең сенің,
Мың сұлудың арасыннан көрген менің.
Мен үшін сұлу болып қала бердің,
Көрмеп едім бұндай бейне бұған дейін.
Сені ойлау ғажап сезім мың түрлі –
Сипағандай таңғы нұрдың білтесін,
Ауаға гүлдер еккендей түр-түрлі,
Сәби жамылғандай жылы көрпесін...
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі