Мейлі
Уақыт өтті, сен мені сағындың ба?
Жалғыздыққа менсіз-ақ бағындың ба?
Түн жамылып,еңіреп жалғыз өзің,
Көздеріңнің жастарына малындың ба?
Жетім баланың мұңы:
Ай қараңғы, күн батты,
Жылы орнына ел жатты.
Ата-анам жоқ мен сорлы
Бүгiн жаңбыр жауса екен деп тiледiм,
Жуып өтсiн жүзiмдi кешкiре күн.
Кеткенiңе сене алмай сенiң, ана,
Жыламаған көзiмдi кешшi менiң.
Мелш етпей босағамнан басып өттің,
Сен кеттің,
Жоғал сен де қасірет-мұң.
Тұғырдан түспейтұғын тұйғын құсым,
Мен тал көрдім, солқ-солқ еткен құба тал,
Ми далады ыққан қойдай бір отар.
Қайдан ғана қаулап өсіп шықты екен,
Қақтаған күн қалай ғана шыдатар?
«Қарғам-ау, сен қалайсың мен дегенде»
Дегенде ән бүлкілдеп кең көмейде.
Баяғы бір махаббат мұңыменен
Пай-пай-пай!
Өтеді де кетеді екен уақыт,
Жылағанды алдарқатып, жұбатып.
Мейманасы тасқандарды жылатып,
Тауды тас қып, тозаңға оны уатып,
Былтырғы ағаш қайтадан биыл көгерді,
Жапырағы көктеп, бұтағы түгел теңелді.
Айналасында көбелек қаптай жөнелді,
Жаратылыс-ай, көрмедім сендей шеберді?!
Бір мысқал мұңым, тұрмыс, тағдырым сенбісің,
Болмыстан бітім, тумыстан ділім сенбісің?
Туыс та, дос та суысқан күні басымды
Сүйеген менің бір мысқал мұңым сенбісің?!
Кірпік қаға алмай кейбір түндерде,
Тулап жатамын төсек – «түрмемде».
Жастық, көрпемді жаспен шылаймын,
Мұңға булығып, мас боп жылаймын.
«О, Ләйлә, мұңсызбын демеспін,
Қайғырса, қанатсыз емес кім?!
Бірақ та жынданып кететін
Мен саған Мәжнүн емеспін!»
Неткен қайғы, неткен мұң,
Жан жүйкемдi жүндей түткен өткен күн.
Баяғыда осы ауылдан мұңайып,
Елден жырақ қайғы арқалап кеткенмiн.
Қайран Абай, сендейсіз жесір өлең.
Кереметіңді кеш білсем, кешір, ием.
Ұлылығын тұлғаңның ұққан сайын
Мен түскі көлеңкедей кішірейем.
Бекзада мұң таңдап алған ашынам.
Кеш қарайса тағы шарап ішеміз.
Мұң шарабы мың жыл тұрып ашыған
Ішкен сайын қара терге түсеміз.
Құйып бер, тағы бар ма мұң?
Жарқырай түссін жан нұрлы.
Шайналып өтсін бармағым
Айналып өтем тағдырды.
Тырналардың тізбегі анау, тізіліп.
Найзағай да жарқ етті бір кіжініп.
Шыққа оранған қызғалтақтың бойынан,
Бір тамшы шық Сырғып түсті үзіліп.
Не деген ауылымның кеші мұңды.
Жан едім,
Жүрегі ақ, кешірімді.
Ардан безіп жүрген де өзім екем,
Күз мұңды емес,
Күз мезгіл жақсы көрем.
Кездестірген, жайсаңмен жақсыменен.
Өлеңім өмірімнің шарайнасы,
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі