Өлең, жыр, ақындар

Ілмек бойынша іздеу


Өлеңдер (935)

Жағада тұрмын

Жағада тұрмын.
Мың бiр үн
сөйлейдi жүрек атынан...
Алдымда жатыр

Толық

Музыкалық аспаптар

Музыкалық аспаптар!
Көшеде, үйде, бар жерде
сөйлеңдер шалқып, асқақтап,
музыкалық аспаптар!

Толық

Күзгі эфир

Сығымда уысыңды
Эфир тұр буырқанып.
Чилиде атып тастаған
тағы бiр рухани

Толық

Асфальт үстіндегі сурет

Бала отыр, қараңдар,
сурет салып ақ бормен.
Көрсiн дей ме адамдар:
Күн мен Өзiн, Анасын

Толық

Сезем бәрiн денеммен

Сезем бәрiн денеммен
жақын маған – бар қашық.
Жатам жалғыз,
әлеммен

Толық

Қырқыншы жылдар

Жұлып кеткен тыныштықты арнадан,
дауысы бар әлi күнге зарлаған.
Қырқыншы жылдар десе
бiр де адам

Толық

Менің пәтерім

Көрiктi ғажап жерде емес
менiң пәтерiм.
Тар да емес, кең де емес,
менiң пәтерiм.

Толық

Қорықта

Әр әуезi дыбыстың
кетедi ғой желпiнтiп.
Неткен мұнда —
тыныштық.

Толық

Жыр жазар алдындағы сәт

Отырмын үнсiз жалғыз қап,
тарылып бiттi-ау тыныс та.
Жоғалып кеткен аңдыздап
ойымды бөлер дыбыс та.

Толық

Айтамын оны айып деп

Айтамын оны айып деп
бой берсең егер келетiн ойға қаңғырып.
Заманға мынау жататын толқып жаңғырып
қарауың керек бойыппен.

Толық

Тұйықтағы паровоздар

Салмағымен басқан жерiн ұйытқан,
бүгiн мiне,
жүгiн алып иықтан,
шойын дене паровоздар қамалып

Толық

Адам демі

Құрсау менен қыспаққа сап емiнген,
ажыратып алатұғын өлiмнен,
тiршiлiк бар, құдiрет бар керемет —
Адам, сенiң, демiңде!

Толық

Түссе-дағы қандай қаяу жүзiме

Түссе-дағы қандай қаяу жүзiме,
адамдардың ең соңынан көз iлем.
Мен өйткенi әрқашан да өзiмдi,
уақыттың үнiмiн деп сезiнем.

Толық

Зират үстіндегі жаңбыр

Аспан да бұлтын қуып бiр
осынау тұсқа жинапты.
Ақ нөсер төпеп құйып тұр
үстiне мұңлы зираттың.

Толық

Алабұртқан алтын шапақ нұр төккен

Алабұртқан алтын шапақ нұр төккен,
шығып алып космосқа – туу көкке
түсiредi космонавтар дамылсыз
алып Жердi,

Толық

Адамның ішкі әлемі

Қопарып,
iздеп, бұрғылап,
ашам деп әлi келемiн —
джунгли,

Толық

Үйлер

Замананың рух күшiн ашқандай,
үйлер, үйлер көтерiлiп аспанға
сөйлеп тұрар құдiреттi үндермен
бетондармен жазылған бiр дастандай.

Толық

Күзгі молшылық

Күз...
Адамды көтерiп
барады желiк бiр.
Дүние толықсып

Толық

Үй өсімдігі

Қалғансың күннен суынып
аяз да саған батпайды –
жатпайды аптап қуырып
өзiңдi суық қаппайды.

Толық

Қағылған ұмыт болған қоңыраудай

Қағылған ұмыт болған қоңыраудай,
қалды ғой, жайсаң, жырлар, жолың болмай.
Шимайлап ақ қағаздың бетiн жыртып
өртенiп бара жатқан омырауды-ай.

Толық