Синергетиканың философиялық аспекттері

Қазіргі ғылыми әлемде синергетиканың мәртебесі және оның ғылыми білім құрылымындағы рөлі туралы консенсус жоқ. Өзінің дамуын ХХ ғасырдың ортасында бастап, жүйелер мен кибернетиканың жалпы теориясы сияқты ғылыми бағыттар аясында синергетика өзінің жаңа ғылыми бағыт ретінде қалыптасуының ұзақ және күрделі жолынан өтті. Бүгінгі таңда синергетика пәнаралық білім, әлемнің жаңа бейнесі, қазіргі ғылымның тілі, ғылыми парадигма, өзін-өзі ұйымдастыру, сызықтық емес, тәртіп пен хаос туралы білім жиынтығы ретінде түсініледі. Синергетиканың мәртебесін нақты және дәл анықтау мүмкін емес сияқты, өйткені ол дәстүрлі ұйымдастырылған білім жүйесіне, әдеттегі ғылыми, ғылыми емес, метафизикалық және басқа білімге бөлінбейді. Синергетиканың танымдық объектілері-энергия, ақпарат, зат алмасу арқылы бір-бірімен және қоршаған ортамен өзара әрекеттесетін ашық жүйелер. Бұл әртүрлі сипаттағы жүйелер: танымдық, әлеуметтік, техникалық, биологиялық, химиялық, ғарыштық. Синергетика сонымен қатар өзін-өзі ұйымдастыру деп аталатын қатынастарды зерттейді. Сондықтан синергетикалық дүниетаным шеңберіндегі шындық статикалық материалдық объект ретінде емес, өзін-өзі ұйымдастыратын процесс ретінде түсініледі. Синергетика тұрғысынан әлем үнемі жаңа тәртіп пен жаңа қиындықтардың өзін-өзі ұйымдастыру процестерінде болатындай етіп құрылған. Макро деңгейдегі күрделі жүйелердің қалыптасуы микро деңгейдегі қарапайым процестердің қалыптасуы қаншалықты селективті болатынына байланысты. Микро деңгейде қарапайым процестердің қалыптасуы олардың селективтілігіне ғана емес, сонымен бірге жиынтық және кооперативті өзара әрекеттесуге байланысты болады. Бұл жағдайды атап өту үшін неміс ғалымы, теориялық физик Герман Хакен "синергетика" терминін енгізді, ол латынның "синергия" сөзінен шыққан, бірлескен немесе кооперативті өзара әрекеттесуді білдіреді. "Синергетика" терминін алғаш рет 19 ғасырдың екінші жартысында ағылшын физиологы Шеррингтон қолданған. Содан кейін орыс философы және жаратылыстанушы ғалым Александр Александрович Богданов 20 ғасырдың бірінші ширегінде өзін-өзі ұйымдастырудың жалпы заңдары-тектология туралы ғылым құру идеясын алға тартты, көбінесе кибернетика мен жүйелік тәсілден озып кетті. Сонымен қатар, 1940 жылдардың аяғында теориялық биолог Людвиг фон Берталанфи жүйелердің жалпы теориясын құру бағдарламасын ұсынды. ХХ ғасырдың екінші жартысында өзін-өзі ұйымдастыруға термодинамикалық көзқарасты дамытқан белгілі ғалым, физик және химик Илья Пригожин синергетика идеяларының дамуына үлкен үлес қосты. Синергетика зерттеген жүйелер өздігінен кеңістіктік және уақытша құрылымдарды құра алады. Мұны әртүрлі ғылымдардың пәндік саласына қатысты байқауға болады. Физика және химия саласында кристалдардың өсу процесін, лазерлі сәулеленудің когерентті тербелістерін және сұйықтықтар мен химиялық реакцияларда пайда болатын спираль тәрізді құрылымдарды бақылау арқылы өзін-өзі ұйымдастыру белгілерін түзетуге болады. Биологияда — бұл өсімдіктер мен жануарлардың өсуі, түрлердің эволюциясы, медицинада — мидың электрлік және магниттік белсенділігі, психологияда-қарапайым бейнелерді танудан бастап, әлеуметтік мінез-құлықтың күрделі заңдылықтарына дейінгі адам мінез-құлқының ерекшеліктері. Әлеуметтануда синергетика әдістері антропогендік дағдарыстар моделін жасауда, сондай-ақ әлеуметтік топтар арасындағы қоғамдық пікірді, ынтымақтастық пен бәсекелестікті қалыптастыру процесін зерттеуде қолданылады. Экономикада синергетика әдістері биржалық курстардың уақытша ауытқуларын және басқа да күрделі уақыт қатарларын зерттеуге қолданылады. Синергетика әдістері білім беру, геология, Метеорология, инженерия және жаратылыстану және гуманитарлық ғылымдардың көптеген салаларында қолданылады.

Синергетика арқылы қазіргі ғылым өзін-өзі ұйымдастыру, кооперативті процестер, сызықтық емес, тәртіп пен хаос туралы білім жиынтығын, сондай-ақ ерекше дүниетаным мен пәнаралық білімді түсінеді. Синергетика әртүрлі табиғаттың көптеген ішкі жүйелерінен тұратын жүйелерді зерттеумен айналысады: электрондар, атомдар, молекулалар, жасушалар, нейрондар, жануарлар, адамдар. Осыған сүйене отырып, синергетиканы материяны ұйымдастырудың тірі және жансыз формаларына тән өзін-өзі ұйымдастырудың жалпы құбылыстарын зерттейтін ғылыми бағыт ретінде анықтауға болады. Сонымен қатар, синергетикалық тәсіл негізінде динамикалық, физикалық, химиялық және биологиялық құрылымдар арнайы сыныпқа біріктіріледі. Синергетиканы түсінудегі келесі қадам сызықтық емес ұғыммен байланысты. Сызықтық емес физикалық мағына процестердің қайтымсыздығында жатыр. Сызықтық емес теорияда басты рөлді бифуркация ұғымы атқарады (лат. "бифуркус" - шанышқы, екі тісті). Бифуркация нүктелерінде даму стратегиялары өзгереді.

Мұндай дамудың басты ерекшелігі-болашақтың белгісіздігі және ұйымның әртүрлі формаларының, даму бағыттарының мүмкіндігі. Синергетика өзін-өзі ұйымдастыру деп аталатын қатынастарды зерттейді. Бұл статикалық емес, процесс ретінде түсінілетін шындық. Шындық сонымен қатар бір өлшемді болмыс ретінде түсініледі. Синергетиканы бұзу әлем жаңа тәртіптің өзін-өзі ұйымдастыру процестері, жаңа қиындықтар болатындай етіп ұйымдастырылған. Синергетиканың дүниетанымдық маңыздылығы әлемді тұтас ретінде түсінуге, өзін-өзі ұйымдастыру процестеріндегі әмбебаптылықты анықтауға мүмкіндік туды. Өзін-өзі ұйымдастыру тұжырымдамасының философиялық мәні кездейсоқтық идеясымен байланысты.

Кездейсоқтық түсініксіз үлгі ретінде емес, жүйенің мінез-құлқына имманентті ретінде түсініледі. Бұл жүйенің өзгеруінің ішкі көзі және заңдылықтың көрінісі. Классикалық ғылым әлем мен адамның дуализміне негізделген әрекет етуге мүмкіндік берді. Яғни, ғылымның көмегімен алдымен табиғат заңдары анықталды, содан кейін адам оларды өз мүмкіндіктеріне айналдырды және оларды өз қалауы бойынша пайдаланды. Керісінше, өзегі синергетика болып табылатын қазіргі заманғы ғылым әлемнің объективті сипаттамасын ғана емес, сонымен қатар проективтік сипаттаманы да қолданады. Мұнда іс-қимыл жобалары ұсынылады, өйткені синергетикалық түсіну аясында бір абсолютті шындық болмауы мүмкін. Әлемнің элементтері оқиғалар ретінде ұсынылады, ал себеп-бұл іс жүзінде ұйымдастырылған тәртіп.

Әлемнің синергетикалық көзқарасы-бұл өмірдің өзін-өзі тану ғана емес, сонымен бірге барлық процестердің бірлігі: ақыл-ой, Әлеуметтік, этикалық. Синергетика — бұл "мен-басқа" категорияларында жұмыс істейтін диалогтық эпистемологияға сәйкес келетін қазіргі ғылымның өзегі. Бұл екеуін де білу арқылы жаңаның қалыптасуы. Бұл тұрғыда синергетиканы әлемнің жаңа бейнесі ретінде ғана емес, сонымен бірге философиялық мағынаны қамтитын ғылыми дүниетаным ретінде бағалау қолайлы болып көрінеді. Синергетикалық дискурс заңдарды анықтауға бағытталмаған, бірақ конструктивті диалогқа, түсіндірулер жасауға бағытталған. Синергетикалық парадигмада алдын-ала дайындалған шындықтар жоқ, мағыналар диалогта қалыптасады. Бұған мысал ретінде қазіргі ғылымда тарихи дамып келе жатқан жүйелердің ерекше Түрі — адам өлшемді жүйелер үлкен орын алады. Мұндай жүйелерге адам және оның қызметі оның құрамдас бөлігі ретінде кіреді. Сондықтан, мұндай жүйелермен еркін тәжірибе жасау мүмкін емес және оларды зерттеу барысында адам үшін апатты салдары болуы мүмкін өзара әрекеттесудің кейбір стратегияларына тыйым салуды сақтау маңызды. Түсіндірме ережелерінің бөлігі ретінде аксиологиялық факторлар ескеріле бастайды. Шындықты іздеу және білімді жалпы әлеуметтік сипаттағы ғылыми емес құндылықтармен өсіру сияқты ғылыми құндылықтардың байланысы бар. Шындықты іздеуге және жаңа білімді арттыруға бағытталған ғылымның ішкі этикасы үнемі әлеуметтік және гуманистік принциптер мен құндылықтармен байланысты.

Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз: