Қаныш үйінде

— Ассалаумағалайкүм!
— Әлей, достар!
Жамырап қайдан жүрсің,
кілең қошқар?
Қанекен жымиғандай болды бізге,
Сағынып бағзы күнін әзіл қостар.
Ашылып кең маңдайы одан сайын,
Сұрасып саулық жайын, өлең жайын,
Көзінің шуағымен шомылдырып,
Дегендей еріндері: «Айналайын!»
Мол жеткен жан-жағына жақсылығы,
Болмаған мейірімде тапшылығы,
Кісі ғой — рахаттың сарайындай,
Есігі әрқашан да ашылулы.
Кеткен соң сәлемші жұрт, қонақ толып
Қозғалып орынынан тұрмақ болып,
Секілді қам жасамақ ойында бар,
Жап-жаңа Жезқазғанды жырлап болып.
Уа, көңіл, қиял жүйрік жұмсап қана,
Әкелдің оны бізге бір сәт қана,
Алдымда ақ мәрмәрдан мүсіні тұр
Жымиып баяғыдай жұмсақ қана.
Тұғыры кіл асыл тас өзі тапқан,
Қойнында туған жердің тұнып жатқан.
Көтерген ел асылын жер асылы,
Не мықты мынау биік махаббаттан!

---