Менің Қазақстаным

Хат білгелі сені жырлап келем мен,
Өз дауысым, өзіме тән өлеңмен.
Саған біткен қоңырау үнді көп бұлақ,
Туа шырқап, сені ардақтай жөнелген.
Сол бұлақтың біреуі едім демеймін,
Бәлкім, сырға бай емеспін, кедеймін.
Өз құлағым естіп білген, көз көрген
Сан асылға сені күнде теңеймін.
Бар теңеуден сен артықсың мың есе,
Көкте күнсің, көктегі айсың біресе.
Мен теңемен сені ешкімге ризамын
Өз асылын өзге саған теңесе.
Байлығыңды санап жатпан — бармын — деп.
Көріп жатыр, біліп жатыр әркім кеп.
Солар айтсын: бар екен де бай - десін.
Ұл анасын айтқан емес жарлы — деп.
Қырық жылда қырық жаңарып түледің,
Одан бұрын көп бақыттан тұл едің.
Сол қырық жыл — асыл дәурен жемісі –
Мына завод, мына қала, бұл егін.
Кетті даңқың жұмыр жердің ішіне,
Аңыз болдың үлкенге де, кішіге.
Қу мекиен, құла дала — деуші еді,
Болдың жаннат кірмес кісі түсіне.
Менің сонау кәрі қазақ, қарт бабам,
Сонша жерге бір мұнара соқпаған,
Көр-жерменен қобырсытпай, қор қылмай
Алда ғажап болашаққа сақтаған.
Сен кең болып, сен дархан боп тұрғанда,
Саған тартпай сараң болған ұл бар ма,
Саған тартпай ерлігі де ерлігі,
Сені қорлап, сірә, перзент туған ба?!
Ұзынымен өзен кесіп өтпеген,
Қиырыңа құс та қонбай жетпеген,
Сен ұзақсың, сен туралы жыр да ұзақ
Өнерпаз жоқ соған өрнек төкпеген.
Сен туралы жыр қазына мол аса,
Дастандардың жинағысың тамаша,
Ризамын өз жырларым сол дастан
Бір сөзінің бір әрпіне жараса.
Сен жасай бер — мәңгі оқитын дастаным,
Тағы да бір жақсы бетті бастадың.
Сүйікті өмір, қызық дәурен ордасы
Асыл өлкем, менің Қазақстаным!

---