Өлең, жыр, ақындар

Ескерткішке

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 2992
Сен ғана үнсіз бұл аспанның астында,
Үнсізсің сен, үнсізсің ғой, тас тұлға.
Көп қараумен, жыл легіне – тасқынға
Қартайдың ба, әлде әлі, жассың ба?

Не қарайсың, нені ұғады өз басың,
Өз өмірің, өз дәуренің озғасын.
Сұп-суық тас жанарыңның ұшында
Қайнап-қайнап қатып қапты-ау көз жасың...

Екі-үш ғасыр беріледі пендеге
Бұл заманда, тез өлмекші ер неге?!
Бұзылар ед тас көңілің талқан боп,
Бұл жүректі салып көрсең кеудеңе...

Ажал сені әрі тартты – бермедік,
Табаныңды жапсырдық та жерге нық.
Осыған-ақ риза бол, тұлғаңды
Туған жердің алақанымен тербедік!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Поэзия

  • 0
  • 0

Неше түрлі жалқау мен қырсау мінген,
Поэзия секілді бір саулы інген.
Ботасы өлген секілді ертеде оның,
Абай жатқан баурында кер төбенің.

Толық

Тау баурайы бу боп тұр, бұлыңғыр тұр

  • 0
  • 0

Тау баурайы бу боп тұр, бұлыңғыр тұр,
тістеп қапты тентек жел тілін қырқып.
Алба-жұлба жасады-ау бұлттың төсін
шыршалардың бұтағы іліп-жыртып.

Толық

"Нейтрон" бейнесі

  • 0
  • 0

Қасіреттің тілін қалай дәл тапқан,
өмір жасап пальтолар мен қалпақтан —
о, ант атқан, ант атқан!
Мөлдір бұлақ бұрынғыдай сұп-сұйық,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар