Өлең, жыр, ақындар

Дымқыл жапырақ майыстырып талды иіп...

  • 02.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1852
Дымқыл жапырақ майыстырып талды иіп,
Жасыл бұта бір-бірінен сәл биік,
Бөбектері секілді осы көктемнің,
Көктем, көктем... тал басына қалды ұйып.
Көктем әкеп гүл букетін салды үйіп,
Қақсып қалған тамырларға қан құйып.
Байғұс ара шырын іздеп шарқ ұрды,
Тіршіліктің таңдайы үшін бал жиып.
Ду-ду етіп гүлден-гүлге көшеді,
Тәттілерге ауыз неткен өш еді –
Өздері жеп бітірер ед жиғанын,
Бал екенін білмей жүр ғой деседі.
Оу, аралар, неткен ғана өжетсің!!
Өз нәпсіңді жүрсің бе әлде тежеп шын?
Өмір бойы араға ұқсап бал жинап,
Өзің оны сезбегенге не жетсін!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күйші қыз

  • 0
  • 0

Саңлақ ердің салмағы
Өнерінде деп еді —
Сені көріп, саңлағым,
Мансұқ еттім мен оны.

Толық

Тау баурайында

  • 0
  • 0

Көкірегімнен қуат сездім сұрапыл —
ақ көз-бұлақ, ақтарылмай тұра тұр.
Тасқын алса жер мен көктің арасын
Міз бақпаған қасиетті қара шың,

Толық

Қарайды қара көз ғана...

  • 0
  • 0

Қарайды қара көз ғана
Айнасына да наздана.
Әлдене тұсқа, әлдене
Жетпейтін сынды азғана.

Толық

Қарап көріңіз