Халел Досмұхамедұлы

Туған елдің босағасын от шалып,
Арыстармен даналарым тапталып.
Түрмелерде күйзелгенде аштықтын
Намыс ардан үндеу салып көпке анық,
Исатай мен Махамбеттің жырларын,
Тарту қылдың теңіздердей ақтарып!
Бар Алашым жету үшін теңдікке,
Сен шақырдың бірлікпенен елдікке.
Тәңір сыйы әділдікті жыр қылып,
Қанат беріп самғау үшін кеңдікке.
Мұрат ақын жырларынан ой тастап,
Мәңгі өлмейтін жасампаздық ерлікке!
Өз жұртыңның қамын ойлап сезіммен,
Тілім-жаным, дінім-нұрым дедің сен.
Тілім өлсе, елімнің де өлгені
Қанды жасым аққаны ғой көзімнің.
Бас көтермей әділдіктің жолында,
Құмға айналған көнбестіктің жүзімен,
Отансыз жан кімге қажет сірәда,
Дербестігі болмаған соң өзінің.
Баққан дұшпан бетке перде байлаған,
Алаш жұртын құрту қамын ойлаған,
Даласының байлығына қызығып,
Мысы құрып азу тісін қайраған.
Бар ойыңды ұрпағыңнан жасырып,
Жанын ұрлап ләззат алған айладан.
Әл жетпесін білгеннен соң өзіңе,
Абақтыға оралмасқа айдаған!
Зұлымдықтан басқа әсте жол жоқтай,
Қойғанымен нар халқыңа жолатпай.
Алты Алашын ардақтаған азамат
Тіл қатасың өз үніңді жоғалтпай.
Таңданарлық ерлігіңмен жол сілтеп,
Алға бізді жетектеген бұлақтай!
Батырлық пен елдікті айтып жар салып,
Мәңгі өшпейтін алаулаған шырақтай!

---