Өлең, жыр, ақындар

Қозғара мен Махамбет

  • 09.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1007
Қаншама іздеп қажытқанмен жол атын,
Мен атамның таба алмадым зиратын.
Қай түкпірде қайда қалды белгісіз,
Қансыратып қыран тектес қанатын.
Білетінім халық жауы атанып,
Жазықсыздан қолға түскен аты арып.
Аманатын сыйға тартып кейінге,
Жүрек сырын ұрпағына ақтарып.
Бір түрмеден бір түрмеге асырып,
Оны ұстапты тас түнекте жасырып.
Айырмастан қолындағы кісенін,
Зомбылықтың қара тасын бастырып.
Бекет болып қасиетті ұраны,
Бар жазығы Адай тектен туғаны.
Сүйінқара, Досан батыр, Еснияз,
Кеудедегі күмбірлеген жыр әні.
Сүйе біліп өзі туған халықты,
Мойындамай Совет- деген алыпты.
Дінім өшсе, тілім өшсе кіммін-деп,
Шекседе азап өз ойында қалыпты.!
Өтті жылдар өтті қанша қыспен күз,
Оған деген сағынышым өлшеусіз.
Бабалармен ұқсам жаны бірге жүр,
Жұмақ жақта егер маған сенсеңіз!.
Тастемірден Қалдымерген ұлдары,
Қаратайлап сезем сәлем жолдайды,
Сырым аян қызым қалай десемде,
Туған жерде тоғысады жолдары!
Ата мекен махаббатқа бөленген,
Құшағынан бабам ізін көрем мен.
О, ҚОЗҒАРА, МАХАМБЕТ-деп, дауыстап,
Бір ескерткіш қойдым өшпес өлеңнен!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мағжан ақын менен Адай шалы туралы жыр

  • 0
  • 0

Қыспаққа алып бейбіт күнгі тынысты,
Қызыл терор аямастан қан ішті.
Сұмдығынан қара түнек шошынып,
Көр тозаққа айналғаны жер үсті.

Толық

Құлшан әулие ата үні

  • 0
  • 0

Ұлы сырын ұқтыратын ғаламның,
Кәусар бұлақ іздерінде бабаңның.
Ішкен сайын мейір қанып толғанар,
Тарихыңды ізде содан ұланым!

Толық

Сүйіндік баба

  • 0
  • 0

Жеті түнде қараңғыны қақ бөлген.
Қайран баба жауға тізе бүкпеген.
Көз ілмеген қайқы қылыш асынып,
Елді қорғап Адай туын көтерген!

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар