Өлең, жыр, ақындар

Бесік қалған

  • 17.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1321
Баллада

"Тәңірден, деп, бұйырса, таңғы несіп",
Шыға келдік бір белге әңгіме есіп.
Ауыл көшіп кетіпті. Жұртында тек,
Қызыл сырлы қалыпты сәнді бесік.
Топ басшымыз бөгелді шалт бұрылып,
Бәріміз де үйірілдік қалт кідіріп.
Әлденеге күйзеліп күбірлеп тұр,
Ортадағы обадай қарт түңіліп.
Күздің желі бебеулеп бошаласын,
Күбір-күбір... Әлі тұр қосағасым.
"Алып шыққан ел ек қой, қай жұттан да,
Шаңырағын, бесігін, босағасын".
Қабағынан кәрімнің зілді көрдім,
Қара ошақтан оты өшкен күлді көрдім.
Қосақабат қартпенен күрсінеді,
Қақпан белі қайысып піл-күреңнің.
Кіл төбені ықтатып тұр қара шың,
Тозған көзбен шолады қыр-даласын.
... Әлде ұмытып қалдырған, әлде әдейі,
Бәлкім, біреу, баласы тұрмағасын.
Келе алмай тұр қария тобасына,
Асығыстау сөз болар о да, сірә,
Ары кетсе, бесікті қоятын-дұр,
Шетінеген сәбидің моласына.
Қонатын жер табылар төбе болса,
Алмай ма екен аластап көне болса.
Тіле артының қайырын, жақсылықтың,
Нышаны емес, балалар, не де болса.
Бір кездері бөбекке сая бесік,
Бедер көше бастаған, бояуы өшіп.
Еппен ғана бесікті тербетеді,
Жетім желі даланың жаяу есіп.
Шарпығандай үйінің есігін от,
Шал тұр әлі елестер есін іреп.
"Болмаған бір іс екен, - дейді тағы,
бесігі жоқ ауылдың — несібі жоқ".
Сайратқандай шығарып төріне абыз,
Бұл даланың айтады желі де аңыз.
"Бір бесікті соншама жыр қылды!"-деп,
Күліп жүрдік. Баламыз, нені ұғамыз?!
Бала болдық. Тай міндік. Ойын қудық.
Ересейіп әрнеге зейін бұрдық.
Бесігі мен есігін қастерлеген,
Шал сөзінің астарын кейін білдік!
Кеткенімен көп жылдар кірпік іліп,
Көзімде әлі сол бір шал тұр түңіліп.
Бесікті алып мың өрттен өткен еді ол,
Кете жаздап ұрқы да ұлты құрып.
Сол кісіден тыңдап ем жастай дастан:
"Бала көрдік,-дейтін-ді, (қаз, тәй басқан),
Ана көрдік ажалға бас байласқан,
Ақ дүлей мен қызыл өрт шарпысқанда,
Бесігін ап, қос ұлын тастай қашқан".
Деуші еді шал,
Көз жасы мұртта жанған,
Кірпігінде мөлтілдеп ұрттам-арман.
Бөтенге - аңыз,
Маған - шын.
Жұртқа - жалған,
Жақсы білем.
Зауалды ұлт қамалған.
Шар-шар етіп жылайды түсімде ылғи,
Жалғыз бесік,
Баяғы жұртта қалған.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жер

  • 0
  • 0

Жұмыр жер десе, Түнектің сібірлер таңы,
Жұмыр жер десе, Жүрек-тіл күбірлер тағы.
Ол болса мәңгі жолымен маңып барады,
Күні мен түні алмасқан, іңір мен таңы.

Толық

Жылылық Отаны

  • 0
  • 0

Менің кеудем — жылылықтың Отаны,
Түнсіз таңдар алма-кезек атады.
Алатаудың мәңгі ерімес мұз-қары
Жүрегімде еріп кетіп жатады.

Толық

Биылғы көктем

  • 0
  • 0

Биылғы көктем ғажап-ақ келді,
Саңқылды самал тазалап демді.
Жаратып келді жаздың тойына,
Күлтелеп жалын қазанат белді.

Толық

Қарап көріңіз