Өлең, жыр, ақындар

Өлең екеуміз

  • 18.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1408
Әнуарбекке

Жалтармай сөз айтқанмен түнге тура,
Зарыңды ұқтырып көр күлбет ұлға.
Басында бабалардың жанған шырақ,
Болармыз, байғұс өлең, кімге тұлға?!
Сүрмедей кірпіктерін қыз бояйтын,
Ай нұры біз жүретін із ғой айқын.
Адасқан ай астында жұртты аяймыз,
Жалғанда жан жоқ, бірақ, бізді аяйтын.
Сиқырлы суреттер дәнін жарып,
Тамады қауырсыннан лағыл жарық,
Жүрекке жұмақ нұры сау еткенде,
Жанары санамыздың сағымданып.
Сол нұрды мұлғын түспен бояр тұман,
Сонда да адаспайды сой антынан.
Жағамыз тастан қара түнге жарық,
Шық лаулап көзімізде ой аңқыған.
Күлбет ұл мүрде түнге барады еріп,
Соңында сағым сөніп, самал өліп.
Топастық түрмесінде тұтқындардың,
Қазанын қайнатады қара көбік.
Ұғылмас ұл түгілі ұлтымызға,
Басылған бір таңба бар тұрқымызда.
Алқымын тас қара түн езгілеген,
Бір шырақ қалар жанып құлпымызда.
Кірпіктен үзілгенде жанға моншақ, беу,
Өлең, күткем сені алдан аңсап.
Арман не, түнде жыры тентіреткен,
Жолына бір баланын шам жаға алсақ.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Екі Отан

  • 0
  • 0

Сізден маған еш пайда жоқ ей, аға!
Аспаным бар — зәру емен саяңа.
Жылап келдім, жылап өтем өмірден —
Ақсын қаным! Шықсын жаным! Аяма!

Толық

Ой мен сезім озаны

  • 0
  • 0

Әр сөзімнің астында жатса деп ем жымдасып,
Сезім менен ақыл-ой бір-бірімен мұңдасып.
Айтқанына ақылдың сезім шіркін көнбейді,
Бітуажа болам деп бейшара тән терлейді.

Толық

Ақын

  • 0
  • 0

Жатқызбас құдай берген қуат ұлды,
Оқыста жыр оқитын сұрапылды;
Маңдайын тауға да ұрған, тасқа да ұрған,
Көрдің бе Алматыдан бір ақынды?

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар