Өлең, жыр, ақындар

Боранда

  • 19.07.2019
  • 0
  • 0
  • 1833
Кетерде апам қалаға:
– Шықпа, – деді, – далаға.
Қар жауып тұр борасын,
Бұл бетіңмен тоңасың.
Күте тұрсаң шыдап шын,
Әкеп берем құлақшын.
Шыдам жетпей еріксіз,
Шықтым сыртқа бөріксіз.
Балалармен шаттана,
Соқтық талай аққала.
Бірақ, түнде жыладым –
Үсіп қапты құлағым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қойдым

  • 0
  • 0

– Өйткені, арақ өлген ғой,
Өлетін кезге келген ғой.
– Табылмаса да тамағың,
Толып тұр емес пе арағың?

Толық

Бөліс

  • 0
  • 0

Ортақ кеңсе, үйлері бар бақшалы,
Саудагерлер әділ істеп жұмысты,
Таудай үйіп ақшаны,
Олжаларын бөлісуге кірісті.

Толық

Қысыр сиырлар

  • 0
  • 0

Бастық кәрін төгіп тұр,
Сиыршыны сөгіп тұр:
– Қарамайсың Сиырға,
Қысыры көп биыл да.

Толық

Қарап көріңіз