Өлең, жыр, ақындар

Соқпақтар

  • 27.07.2019
  • 0
  • 0
  • 953
Қарақұм бұл –
Жолсыз дала көсілген.
Алақанның
Аясындай өресі,
Тек жіңішке
Соқпақтарды көресің.
Оның өзі
Жүгіргенмен алға көп,
Жоғалады
Құм төбелер,
Жарға кеп...
Қарап тұрсаң;
Соқпақтың көп жаулары:
Ескен жел де,
Көшкен құм да,
Тау-дағы.
Бірінен соң
Бірі жасап шабуыл,
Тып-типыл ғып,
Көрсетеді адуын.
Соқпақтарға
Бәрінен де ауыры –
Адамдарсыз
Жалғыз жадап қалуы.
Адамдарды
Аңсап олар тосады,
Мұңмен мүлгіп,
Бетін құм, шөп басады.
Қалай ғана
Көмектессек оларға?
Көмектесу
Бірақ, оңай болар ма?
Бәрінен де дұрысы –
Ауыр демей жұмысы,
Жарып өтіп,
Құмнан сол
Салу керек тыңнан жол...
Соқпақтар да жарысып,
Үлкен жолмен табысып,
Көруге оны асығып,
Жазда да ыстық, қапырық,
Қыста да аяз, қары бар
Елдер сонда ағылар!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қойдым

  • 0
  • 0

– Өйткені, арақ өлген ғой,
Өлетін кезге келген ғой.
– Табылмаса да тамағың,
Толып тұр емес пе арағың?

Толық

Түлкібұлаң

  • 0
  • 0

Сатушы Түлкі болды,
Алушы жұрты болды.
Жасырған сөре астында
Көл-көсір мүлкі болды.

Толық

Жылан мен қозы

  • 0
  • 0

Жатты Жылан астауда,
Бар өмірге ол қас еді,
Жүрегі де тас еді,
Ой болмайтын өшпендіктен басқа онда.

Толық

Қарап көріңіз