Өлең, жыр, ақындар

Қасқыр мен түлкі

  • 10.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1762
Жапанда Қасқыр жорытты,
Түлкіге барып жолықты.
Ақтарып сырын алдында,
Азулы арлан торықты:
– Талайдан жолым болмай жүр,
Басыма бақыт қонбай жүр.
Өлтіре сынап Крылов,
Тірлігім содан оңбай жүр.
Қоралы қойға шапқанда,
Түсемін бірден қақпанға.
Барады құрып тұқымым,
Басқалар өсіп жатқанда.
Түлкі айтты:
– Илан мынаған,
Крылов деген бір адам
«Қулық, – деп, сенің сыбағаң»,
Мені де қатты сыбаған.
Емеспін кенде күнәдан,
Біледі жақсы мұны адам.
Сорлаған жоқпын сонда да,
Келемін әлі дін аман.
Қорқаулық, көзсіз, ерлігің –
Ендігі жерде кемдігің.
Қулық пен асқан айланы
Асырар іске келді күн.
Жүрекке жылы, жұғымды
Бұл сөзді бөрі ұғынды.
Айналды лезде Түлкіге,
Өзгертіп тонын бұрынғы.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кезекші

  • 0
  • 0

Ерте тұрып әр таңда,
Сыныбыма келемін.
Сүртіледі партам да,
Жуам тақта, еденін.

Толық

Маскүнемнің мойындауы

  • 0
  • 0

Осы мен кім боп барам?
Араққа құл боп барам.
Ішкілік ішкен сайын,
Азғындап, жүн боп барам.

Толық

Бір болайық

  • 0
  • 0

Бір өзіңсің сүйкімді
Көктемім де, жазым да.
Күмбірлеген күй түрлі –
Сенің ерке назыңда.

Толық

Қарап көріңіз