Өлең, жыр, ақындар

Қаншық

  • 25.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1511
Қой жоқ болса, итке сірә кім таңсық?
Итаяғы көптен беі тұр қаңсып.
Қожайыны қуды-дағы жіберді,
Содан бері қаңғыбас боп жүр қаншық.
Тіршіліктің тарам-тарам жолы бар,
Жолы барлар бақытына жолығар.
Сол қаншыққа тамаша жай тап болды,
Жүретұғын қақпаларды торып әр.
Қаншық соған жетіп барды асығып,
Бұрқырайды от қақтаған шашылық.
Нәпақа етіп теріп жеді тойына,
Сіңірлерді қалған-құтқан шашылып.
Келесі күн тағы барды сол қаншық,
Қалған-құтқан сіңір-саяқ – мол талшық.
Кейбіреуге қояды ептеп үріп те,
Сол маңайдың күзетшісі болғансып.
Келгендерден қаншық енді қашпайды,
Құйрығын тез бұлғаңдата бастайды.
Қылығына қызыққан кей «жомарттар»
Шашылықтан үзіп-үзіп тастайды.
Бірте-бірте қаншық көңлі жайланды,
Қабырғасы кәдімгідей майланды.
Не боларын қайдан білсін бейшара,
Бірде өзі де шашылыққа айналды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бүркіт пен ара

  • 0
  • 0

Бақытты ғой еңбек еткен ерінбей:
Соның өзі дем берер,
Ондайларды бағалайды өңгелер,
Бірақ, өзі жүре берер көрінбей.

Толық

Көзжұмбай

  • 0
  • 0

Төсекте керіліп жатты,
Ұйқыға беріліп жатты.
Ең арысы, сағатқа қарау үшін,
Көзін ашуға да ерініп жатты.

Толық

Иіскеу мен күйістеу

  • 0
  • 0

Жерде жатқан шылымды
Шошқа келіп иіскеді,
Иіскеді де тиіспеді.
Ит те келіп иіскеді,

Толық

Қарап көріңіз