Қансорғыш пен шаңсорғыш

1
Ерте, ерте, ертеде,
Анықтап кім көріпті.
Өте алыс өлкеде
Бір Жарқанат болыпты.
Күндіз ұйықтап жапсарда,
Жасырына түсіпті.
Атып шығып ақшамда,
Қалбалақтап ұшыпты.
Ең алдымен қылғыпты
Шіркей менен шыбынды
Одан әрі сырғыпты,
Қорек іздеп жұғымды.
Шыбын, шіркей немене? –
Оншалықты нәрі жоқ.
Бойға қуат бере ме?
Не селі жоқ, қаны жоқ.
Толып жатыр тоғайда
Неше түрлі жануар.
Келсе реті орайға,
Тәтті қанды тауып ал.
Неше түрлі әдемі
Тышқандарды көріпті.
Тіс батырып әуелі
Жайлап қанын сорыпты.
Одан кейін ірірек
Аң болса деп ойлапты.
Момындардың бірі деп
Қояндарды қоймапты.
Одан кейін ол барып,
Жабысыпты маралға.
Ыстық қанын сорғалы,
Жабысыпты қабанға.
Қанның дәмін алған соң,
Сорудан ол шаршап па?
Аузын ашып аздан сон,
Жабысыпты қарсаққа.
Тасынып ол табысқа,
Басқа анды да барлапты.
Аю менен барыс та
Назардан тыс қалмапты.
Құланды да таңдап ап,
Құлағына жабысып,
Сол қансорғыш Жарқанат
Тынбапты бір қан ішіп.
Сол Жарқанат тағы аңның
Қанына әбден тойыпты.
Бұдан кейін адамның
Қанына ден қойыпты.

2
Ішіне еніп тамдардың,
Әр отбасын шолыпты.
Ұйықтап жатқан жандардың
Қанын жайлап сорыпты.
Тотыдайын таранып,
Бөрік киіп құндыздан,
Айна алдында қаранып,
Айналыпты бір қызға.
Қою қолаң шашына
Қызығыпты жігіттер.
Қарап қиғаш қасына,
Сүзіліпті жігіттер.
Жігіттерге қыз бірден
Қояды екен шарттарын:
«Масаттанар біз бірден
Жақсы заттың тап бәрін.
Болсын алқам алтыннан,
Қасықтарым – күмістен.
Көз тұнатын жарқылдан
Болсын камзол пүліштен.
Затқа толып бұрыштар,
Жатсын кілем төрімде.
Тұрса ыдыстар хрусталь,
Қуаныш қой көңілге...
Қыз осылай күні-түн
Сықапты үйін мүлікке.
Бірақ, оны күтудің
Қиындығын біліп пе?
Амал болмай сақтарға,
Түрін жойып бастапқы,
Бірте-бірте заттарға
Шаң, кір қона бастапты.
Еңбек етпей сазарған
Ақсаусақ қыз Қансорғыш
Сатып апты базардан
Жайын ауыз Шаңсорғыш.
Басып қалса болғаны,
Шаңсорғыштың тетігін,
Жұтады екен жолдағы
Кір қоқыстың не түрін,
Қансорғыш қыз айланы
Асырдым деп ойлапты.
Шаңсорғыш зыр айналып,
Шаңды сорып қоймапты.
Шаң-тозаңды біртіңдеп
Ол қанағат етпепті.
Екі иығы бүлкілдеп,
Басқа затқа беттепті.
Жерде жаткан жібімен
Жұтыпты бір инені.
Одан кейін түбінен
Қылғытыпты түймені.
Одан кейін бұрыштан
Жұтыпты етті, кебісті.
Одан кейін ыдыстан
Жұтыпты үлкен шемішті...
Сол Шаңсорғыш өңге де
Бұйымдарды жалмапты.
Бара-бара бөлмеде
Жұтатын зат қалмапты.
Қалтырапты Қансорғыш:
– Едің қандай жалмауыз?!
Тартынбапты Шаңсорғыш:
– Сенсің нағыз қанды ауыз!
Қылмысың мен күнәңнан
Дей алмассың арылам.
Сенің мүлкің құралған
Адамдардың қанынан.
Тарамасын ғаламға
Қанқұмарлық індетің.
Сені құрту табанда –
Мына менің міндетім.
Іле-шала сосын ол
Қансорғышты жұтыпты.
Ал, балалар, осымен
Ертегім де бітіпті.  

---