Сағымға ерген сағыныш
- 0
- 2
Сағыныштан өртегендей нала мұң,
Бұлар үшін кімге кінә артамын.
Сау басыма бұғау салып сары уайым,
Сабырсызғып жараттығой Құдайым.
Бозбала дәурен
Қамыққан сәтте,зарыққан сәтте,
ойладым сені сағынып.
Буалдыр сағымға,
тұншығып, батып,
сабылып.
Түсіме кірсең,
мәз болдым соған,
балаша.
Өңімде көрсем,
жаныңа баруға, жасқанып.
Жүрек тулап жатсада,
тыңдамай оны тоқтатып.
Көрінбесең,
сені іздеп.
Аймен…
Жұлдызбен…
Түнменен сырласып.
Бозбала кезім,
қызығы мол дәуренім.
Отырмын енді,
оралғым келіп,
өткенге бір сәт, мән беріп.
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Біз неге Алматыны сағынамыз
- 0
- 1
Біз неге Алматыны сағынамыз,
Жүрекке сезім отын тамызамыз.
Ғашықтар қаласы болғасын ба,
Сол жаққа алып-ұшып асығамыз.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Назира
Өте әдемі өлең -
Sayazhan
күшті жазылған:) -
Еңлік
Өте қайғылы
Модератор
Авторы деген жері бос қалып, авторы өзім деген басылу керек. Сайысқа қосу үшін bilim2019 деген ілмекті қосу керек.