Кіру Тіркелу
Өлең, жыр, ақындар
  1. Негізгі бет
  2. Өлеңдер
  3. Көк алаң

Сайын Назарбекұлы

Көк алаң

  • 19.03.2020
  • 0
  • 0
  • 535
Етеді ылғи мені алаң,
Жусанды, еркек көк алаң.
Жаймасам құшақ, жұмып көз,
Ғашықты қалай өбе алам.
Аспандап көзім өтіппін,
Елемей, соқыр, кетіп тым.
Жастық қой шіркін қарайтын
Толтыра орнын кетіктің.
Көзбенен күткен сағыныш,
Өзіңе бүгін қарадым.
Ақ шалған басын бидайық
Не болған саған қарағым.
Қурапты сорлап бидайық
Тұрғанмен көктен нұр жауып.
Есебін тапқан қапыда,
Тамырсыз тажал шырмауық.

Сайын Назарбекұлы сағыныш жастық кәрілік көк алаң Сайын Назарбекұлы өлеңдері

Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әке жауабы

  • 0
  • 0

Жас кезiмде толып тұрды жырға маң,
Ел өмiрiн елестеткен бұрмалаң.
Ендi, мiне, бейне мылқау әкедей
Үн қатпайды, сырын бүгiп тұр далам.

Толық

Артың анық, алдың елес

  • 0
  • 0

Артың анық, алдың елес әрқашан,
Өткен тұман, ертең үміт нұр шашар.
Болашағың ой-қиялдан өрілсе,
Артта қалған өзің басқан із жатар.

Толық

Белгісіз өкпе дерті

  • 0
  • 0

Жалқы Бала — Жер-Ана
Шалдығыпты дертке бір.
Соғыс, соғыс, соғыстар,
Бар мүшесі өртте жүр.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Жаңалықтар

Нақыл сөздер

Соңғы жоспарлар

Пікірлер