Өлең, жыр, ақындар

Сезім

  • 20.03.2020
  • 0
  • 0
  • 917
Қос жанары от шашып, жүрек кесе,
Бiр самғайық қырандай түлеп десе,
Нәркес көздер қиылып шақырғанда,
Жүрек пе екен жалындап, дiр етпесе?!
Жiгiт пе сол сезiмнен жығылмаса,
(Жығылмаса, артынан шығын қанша)
Өкпе iсiнiп, алқынып, қаны тасып,
Ауызына жүрегi тығылмаса?!
Сезiм бе екен,сөнсе егер, жар ғып өппей,
Төтелемей бәрiн де қарғып өтпей
Бұлқынғанда кенеттен сезiм қинап,
Жүрегiне кеудесi тарлық етпей…
…Асықпашы жан сазын ұғынғанша,
Жар табылар шындаса, шұғылданса.
Айналайын, сақ болшы сезiмсiзден,
Ақ жүрексiз адамдық құның қанша?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жастыққа сағыныш

  • 0
  • 0

Бойыңа қулық жұқпаған —
Аңғалдау ғана адаммын.
Бұралқы ойлар ықтаған
Обадай, жалғыз, жаһанның.

Толық

Шүкіршілік

  • 0
  • 0

Алда талай арман бар — сағым-сонар.
Інілер бар аға дер, бағым солар.
Ата дейді, көпшілік, бұ күндерде,
Төрден орын береді, тағым болар.

Толық

Адам мен адам

  • 0
  • 0

Адамды адам өсірді, көкке самғатты,
Адамды адам жар етті, сүйіп таңдапты.
Оқ атса бірі оңдырмай жара түсіріп,
Жарасын таңып, біреуі сосын қамдапты.

Толық

Қарап көріңіз