Өлең, жыр, ақындар

Ғашықтар мекені

  • 11.10.2020
  • 0
  • 0
  • 834
Шабыты шарықтады қанат жырдың.
Таза ауада тыныстап таң аттырдым.
Асқаралы Алатау шыңдарына,
Көзім тоймай, сүйсініп қарап тұрдым.
Ақындардың жүзіне шырай тұнған.
Қайда екен сол, хәлімді сұрайтын жан.
Алматы ғашықтардың мекені еді,
Олар жайлы ән туған, жыр айтылған.
Өмір өзен,
Ырқына бағындырды.
Іздедім елес болған сағым жылды.
Алматыда кезіккен Көкше қызы,
Еске түсті,
Аңсатты,
Сағындырды.
Алланың бұйрығы ма, өктемі ме.
Сол көктем оралмайды,
Кеткені ме?
Алатауым күрсініп тұрғандай ма,
Сол арудың ғайып боп кеткеніне.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өз келінің сорлатпасын...

  • 0
  • 0

Түсетінін білмей маған салмақтың.
Махаббат-ай,
Өз-өзімді алдаппын.
«Заманауи» әйелімді кезінде,

Толық

Әкемнің арнауы

  • 0
  • 0

Көшкін інім,
Тетелесім, құрдасым.
Қажығанда өзің едің сырласым.
Жарқырап бір жүрген жандар көп емес,

Толық

Ұлт сарбаздарына

  • 0
  • 0

Жаңғыртып сөздің салтын көнергеннің,
Көнені жаңартса екен өр өлеңім.
Көсемдер топ алдында сөз бастаса,
Қол бастайтын осы ғой өрендерім.

Толық

Қарап көріңіз