Өлең, жыр, ақындар

Шәкірт ойы

  • 11.12.2020
  • 0
  • 0
  • 1041
–Хош, есен бол, кісі боп қайт, қарағым, –
Деді шешем кеше ауылдан шығарда.
Көз жазғанша нүктеге ұзақ қарады,
Қалған нүкте, дариға, естен шығар ма?
Ту көтерер ұланымын талаптың,
Тас жармасам саған, өмір, талақпын.
Мен Шығыстың баласымын, білемін,
Таңғы арайдан тұтанды алғаш жүрегім.
Судан шыққан балық құсап тұншығып,
Қалар едім тұрмаса сол күн шығып.
Кемеміз – бір, толқын – тоқсан, тағдыр – бір,
Бір мұхитқа құйыпты әкеп барлық жыл.
Арманымның алғаш досы – дүние
Етпес кеңдік, келсе көңілім күйіне!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қарындаш

  • 0
  • 0

Қандасқан жанды көп көрдім,
Сойылдасып сарт та сұрт.
Мекені болды кептсрдің
Бидайық шыққан қанды жұрт.

Толық

Сары шымшық сатира жазды

  • 0
  • 0

Мұқатпақ боп үйрек пен қазды,
Сары шымшық сатира жазды.
«Үйректің тұмсығы талпақ» деді,
«Қаздың табаны жалпақ» деді.

Толық

Офицер

  • 0
  • 0

Панфиловтың офицері –
Момышұлы Бауыржан.
Солдаттың бар қайғы-шері
Қабағынан танылған.

Толық

Қарап көріңіз