Өлең, жыр, ақындар

Бір арудың атынан

  • 02.01.2021
  • 0
  • 0
  • 611
Көктемнің желегі желбіреп
күлгенде қалаға келген ем.
Ол мені күтпеді келді деп,
Өз балаң едім ғой мен деген.
Аң-таң боп қараймын сәуірге,
Қар да жоқ, гүл де жоқ — тым сұрғылт.
Жылу жоқ қарт жердің тәнінде,
Суынып кеткендей мұңсыз жұрт.
Шығынып кеткендей бәрінен,
Көңілсіз көктемге көнген ел.
Үйлердің терезе-лерінен,
Қарайды қайырымсыз пенделер.
Қарайды қадалып сан жанар,
Ымыртта найқалған ырғаққа.
Суықтан бүріскен қарғалар,
Ұшты әне, топталып күн жаққа.
Қанатын сілкілеп қара түн,
Күн бетін тұмшалап жапқанда.
Жалынға шарпытып қанатын,
Өртеніп құлады топ қарға.
Осы да қызықты ғұмыр ма —
Ел неге жаймады кең құшақ?
Құстар да құштар ед жылуға,
Кетті әне, өртеніп...
Мен құсап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қаладағы кентавр

  • 0
  • 0

Ырғақта тербетілген бала бүркіт
сынды боп, алағызып, алабұртып,
бесікте жатқан күнім еске түсіп,
жанардан жас ытқиды жан ауыртып.

Толық

Сексеуіл

  • 0
  • 0

...Күнәға кешірім жоқ ешқашанда,
Тірлікті қайта бастан бастасаң да.
Кемді күн қызық дәурен өте шығар,
Кешігіп кешу айтып қоштасарға.

Толық

Құба белде қалмағанда гүл-ажар

  • 0
  • 0

Құба белде қалмағанда гүл-ажар,
көрден қашып Қорқыт ата пірәдар
тұрақ таппай кезген еді жалғанды,
тек алдынан шыға берген көр мәңгі.

Толық

Қарап көріңіз