Өлең, жыр, ақындар

Бір арудың атынан

  • 02.01.2021
  • 0
  • 0
  • 493
Көктемнің желегі желбіреп
күлгенде қалаға келген ем.
Ол мені күтпеді келді деп,
Өз балаң едім ғой мен деген.
Аң-таң боп қараймын сәуірге,
Қар да жоқ, гүл де жоқ — тым сұрғылт.
Жылу жоқ қарт жердің тәнінде,
Суынып кеткендей мұңсыз жұрт.
Шығынып кеткендей бәрінен,
Көңілсіз көктемге көнген ел.
Үйлердің терезе-лерінен,
Қарайды қайырымсыз пенделер.
Қарайды қадалып сан жанар,
Ымыртта найқалған ырғаққа.
Суықтан бүріскен қарғалар,
Ұшты әне, топталып күн жаққа.
Қанатын сілкілеп қара түн,
Күн бетін тұмшалап жапқанда.
Жалынға шарпытып қанатын,
Өртеніп құлады топ қарға.
Осы да қызықты ғұмыр ма —
Ел неге жаймады кең құшақ?
Құстар да құштар ед жылуға,
Кетті әне, өртеніп...
Мен құсап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Менің демоным

  • 0
  • 0

Сіздің өмір айт пен той, дырду-думан,
Біздің тірлік сымбатты сырдан ада.
Сен зымыра, сұр мұзда сырғана да,
Ал мен шырақ жағамын бір молада.

Толық

Өзіме

  • 0
  • 0

Ей, ақеділ ақындары Қарағандының!
Қайсыңды табам қарбалас қаладан бүгін?
Кеудеңе тығып жүрмісің елге көрсетпей,
Алланың көктен ерекше тараған нұрын!

Толық

Алтуайт

  • 0
  • 0

Нартымен өртей салып мұң-қапаны,
Тұсынан Алтуайттың Күн батады.
Ымыртта күнбатыстан көшкен сәуле,
Маған бар көне шерді жырлатады.

Толық

Қарап көріңіз