Өлең, жыр, ақындар

Өзіммен өзім отырып, күбірлегемін

  • 13.02.2021
  • 0
  • 1
  • 856
Өзіммен өзім отырып, күбірлегемін,
Сөзім сөзі емес – тірі неменің.
Қан жылайды екен жүрегің шарасыздықтан,
Көз жасым барып тамады біріңе менің.
Хал-күйі қандай болады түрмедегінің?
Тірлігің бұл не жасаған қат-қабаттағы?
Ойларды оқып үйренген қас-қабақтағы.
Жатырсың өзің сарғайып, бекініп мығым,
Шешеңді тағдыр қайғыға тастамақ тағы.
Ұйқысы жоқ қой, байқұсқа ас та батпады.
Қабарып кеткен қабағы, салы ағып суға,
Сен қызып жүрсің шапқылап, балалық буға.
Жанарын жайлап шешемнің қасірет-қайғы,
Барады шөгіп байқасаң, аналық тұлға.
Сүйеніші өзің – ұғынсаң,
Шалалық қылма.
Болып жүр қазір қиналып, баулығым батпақ,
Сәби ғып тербеп келесің, тауды құндақтап.
Үлкен жүректі көремін өзіңнен ғана,
Сағындым, шеше, мен сенің жаулығыңды әппақ,
Шапқылап жүрген былдырлап, бал күнімді әппақ.



Пікірлер (1)

Пікір қалдырыңыз

Сыршыл самал сылқылдап сілемге салды

  • 0
  • 0

Сыршыл самал сылқылдап сілемге салды,
Қақпа тастардың сумаңдап дөдөгесінде.
Ақшүлен таудан сескеніп, бөгелесің бе?
Ақ-ару бұлттың желкілдер желегі есімде,

Толық

Шілтер

  • 0
  • 1

Саратан зауза ызылдап,
Нәуетек гүлдер жабылды.
Маужырай қапты жүзім бақ,
Бозбала солай сабылды.

Толық

Жатқаныма көп болды

  • 0
  • 0

Жатқаныма көп болды –
Сақаймағам,
Керегі жоқ дәрінің, апай, маған.
Аңсап жүрмін ауасын ауылымның,

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер