Өлең, жыр, ақындар

Күнмен бірге жасайды (екінші өлең)

  • 13.08.2021
  • 0
  • 0
  • 504
(Тайырдың азасына)

Мөлтілдеп қанды жасқа толғанда көз,
Тұрғанда жан жаншылып, болып ез-ез,
Мезгілсіз сөнген шақта жалынды ақын,
Не деуге түспей қалды аузыма сөз.
Түскені — «Тайыр!» деген ардақты ат.
Денеме сол сөз ғана берді қуат.
Қайғының қара бұлты басқан жанға,
Есімі күн боп шықты жәйма-шуақ.
Аздаған сөз оралды сонда тілге,
Жырымен соққан сарай, берік ірге,—
Жароков Тайыр ақын жасай бермек
«Тіл қатқан» мәңгі сөнбес күнмен бірге.

1965



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Маршалдың приказы

  • 0
  • 0

Москва!
Кең,
Көрікті
Қызыл Алаң!

Толық

Ұшқыш кемеде

  • 0
  • 0

Қара жерді қылғандай мүлде талақ,
Құс батыры, қырандай жайып қанат,
Ұшқыш кеме ішіне мініп алып,
Жоғарғы көтерілдім көкке қарап.

Толық

Лена

  • 0
  • 0

Әлдеқайда, қараңғы бір бұрышта,
Жақында емес, сонау Қиыр-Шығыста...
Еңбек еткен, мыңдаған жұрт бар еді,
Күн-түн демей жүретұғын жұмыста.

Толық

Қарап көріңіз