Өлең, жыр, ақындар

Күнмен бірге жасайды (екінші өлең)

  • 13.08.2021
  • 0
  • 0
  • 371
(Тайырдың азасына)

Мөлтілдеп қанды жасқа толғанда көз,
Тұрғанда жан жаншылып, болып ез-ез,
Мезгілсіз сөнген шақта жалынды ақын,
Не деуге түспей қалды аузыма сөз.
Түскені — «Тайыр!» деген ардақты ат.
Денеме сол сөз ғана берді қуат.
Қайғының қара бұлты басқан жанға,
Есімі күн боп шықты жәйма-шуақ.
Аздаған сөз оралды сонда тілге,
Жырымен соққан сарай, берік ірге,—
Жароков Тайыр ақын жасай бермек
«Тіл қатқан» мәңгі сөнбес күнмен бірге.

1965



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әнекей, нұрлы күн де көтерілді

  • 0
  • 0

Шықты ол, түні бойы безек қағып,
Жан кешіп баратқандай, өзек талып,
Кейде ышқына тынысын жиілетсе,
Кейде баяу алады тежеп барып.

Толық

Батырақ

  • 0
  • 0

Мен сендерден бір тамшы аққан жаспын,
Сол тамшы болғандықтан байға қаспын.
Сенің жүрген жеріңнен қозғалмайтын
Жұдырықтай қарам бар, қатқан таспын.

Толық

Москва

  • 0
  • 0

Құстарға қызығушы ем бала кезде,
Көтеріле ұшқанда ол ілезде,
Деп ойлаушы ем, «шіркін-ай, дәл осындай,
Қос қанат көкті шарлар бітсе бізге!»

Толық

Қарап көріңіз