Өлең, жыр, ақындар

Дәрмен

  • 16.03.2021
  • 0
  • 0
  • 725
Елеусіздеу бір шоқы
Тау деуге де болады,
Аласартқан адамға –
Қоңырайған бір төбе,
Шау деуге де болады...
Дәрмен жиып бардым да
Күнгейіне сол таудың
Қадап келдім қос шыбық,
Мұнар басқан шоқыға
Жан бітіріп, қосшы ғып.
Қос шыбықтан келер жыл
Терек өсті балауса.
Жапырағы жайқалса,
Жыл аралап қос терек
Көзге ілінер, айтарға.
Алғашқы жыл суардым,
Күйбең қағып, ермек қып.
Тамырланса қос шыбық
Нәр сіңірсе, тереңнен,
Мен ақ-адал терлеппін!
Табиғаттың бермесін,
Тайталасып сараңнан
Тартып алса, бермес кім?
Жер-анасы еміренсе,
Суалта алмас енді ешкім.
Қоңырқайлау биікке
Сән әкелді тіршілік,
Ұя салды келер жыл
Әлдеқайдан ұшып кеп,
Жез таңдайлы жыршы құс.
Ішің сезіп отырса,
Несін айтам ұзартып,
Әңгіменің төркіні –
Мұнар басқан тауда еді,
Қос шыбықтан тараған
Балауса бір бауда еді.
Жер томпағы төбе көп,
Сөз етті екен несіне
Шоқы, төбе, тау атап?
Қос шыбықтан кетер ме,
Орман тарап, бау атап,
Дей көрмеңіз, құрақ кіл,
Бір жасыған өмірдің
Хикаясын құлаққа іл.
Қоңырайған сол шоқы
Көңіл шыңым болатын,
Көңіл шыңның мұнары
Өмір сызы болатын,
Қоңырайып тұрмағы
Көңіл сызы болатын.
Көңіл шыңға әупірім,
Тал еккенім талаппен
Өлермендік іс еді.
Сол көшеттің бірі - Мән,
Екіншісі - Сән деген...
Дәрмен берген күш еді.
Құлазыса көңіл шың,
Мән азайып, сән кетсе,
Төңірегің тіс жарып,
Сөз ете алар көше тек...
Дәрмен жи да, сол шыңға
Шыбық шаншы, көшет ек!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түс жору

  • 0
  • 0

Мен бір жолы айдан анық түс көрдім,
«Түс, - дейді екен - нәтижесі өңіңдегі істердің.»
Ал, сол күні нәтижесіз болды ма іс,
Әлгі айтылған тұжырымға көнбейтін,

Толық

Қыз деген сағындырар есіңді алып

  • 0
  • 0

Қыз деген сағындырар есіңді алып,
Ол мұңайса шарасыз сен бір ғаріп,
Теңім деп тапқан жары адал болса,
Сенің де бағың жүрер күнде жанып.

Толық

Қос шынарым

  • 0
  • 0

Қос шынарым – екеуіңсің,
Қос құшағым – апа, сіңлі.
Сағынармын тілдеспесем,
Көрмегендей Ай мен Күнді.

Толық

Қарап көріңіз