Өлең, жыр, ақындар

Өзіңменен өшкеннен соң от, гүлім

  • 15.04.2021
  • 0
  • 0
  • 497
Өзіңменен өшкеннен соң от, гүлім,
Өзіңменен жоғалған соң тоқтығым,
Үңірейіп жұртта қалған ошақтай
Қуанатын кезім мүлде жоқ тұғын.
Жігер беріп өзімді-өзім мың қайрап,
Сұраушы едім бұл Құдайдан қылдай бақ.
Өзіңменен қалып кеткен сонау кез
Бар қызығы бұйырмаған ұлды ойлап.
...Қайткенменен сағым менің сынды анық,
Өмір қалды сұм өсекке былғанып.
Барған кезде бір көруге ұлымды
Қуатынсың, кететінмін жынданып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қадірлі ана

  • 0
  • 0

Қадірлі ана,
Мен сені танымаймын,
Маған тартқан сыйлығың–жарық – Ай, Күн.
Жатқанымда уызға жарымай дым,

Толық

Ауылға келдім

  • 0
  • 0

Ауылға келдім,
Туған жер суық қарады.
Мен жайлы өсек өрттей-ақ гу-гу тарады.
Баяғы үйдің орнында тұрмын құлазып,

Толық

Тентегім-ау

  • 0
  • 0

Тентегім-ау,
Келіп қалған қалаға ерке елік-ау.
Балбұлақтың суындай сыңғырлаған,
Таусылмайтын бір күйді шертемін-ау.

Толық

Қарап көріңіз