Өлең, жыр, ақындар

Қорқыт

  • 15.04.2021
  • 0
  • 0
  • 1264
VIII –IX ғасырлар

Дәдәм Қорқыт, киелім,
Қаным менен сүйегім,
Сол заманда ағыттың
Қобызыңнын тиегін.
Қорқыт баба, асылым,
Қара қобыз - ғасырым.
Жер әлемді тербеткен
Күйлерің мен машығың.
Қорқыт баба – қобызым,
Қазақ, қырғыз, өзбегім,
Бүкіл түрік, оғызым,
Келе жатқан ілкіден,
Жасауланған тоғызым.
Қорқыт баба – шежірем,
Ер Түріктің өзі ме ең,
Рух жолын таңдасам.
Өзіңменен кезігем.
Түркістандай өлкенің,
Қарашығы, көзі ме ең?!
Түрік еткен Түрікті
Қобызың мен өзің ең.
Қобыз болып аңыраған,
Даланы жау жалмаған,
Бақсылардың атасы –
Қорқыт қобыз толғаған,
Тар жол тайғақ кешуде
Сен едің жол жалғаған,
Көктәңірін шақырып,
Қобызың да сарнаған,
Пірлер қолдап күйіңді,
Тастап жаттың арнадан.
Сенің үнің естілер
Түрік деген қосыннан,
Еділ – Жайық еңкілдеп
Еңіреп кеп қосылған,
Сыр жағалап ел көшіп,
Төңірекке жосылған,
Қорқыт баба алдында
Перғауын да тосылған.
Ары тартқан қылқобыз,
Бері тартқан қылқобыз,
Заманалар көшінен
Желі тарқан қылқобыз,
Қорқыт баба қалғыса,
Пері тартқан қылқобыз,
Көктәңірі дем беріп
Бөрі тартқан қылқобыз,
Қорқыт болып тағы да
Сері тартқан қылқобыз,
Қаратаудың адуын
Желі тартқан қылқобыз,
Пірі сенсің Түріктің,
Бірі сенсің қырықтың,
Күйіңмен – ақ сан қырлы
Қас жауларды іріттің.
Қобыз – күйдің бұлағы,
Ен даланың құлағы,
Түмен баптар шырағы,
Даламыздың ұлы әні,
Қорқыт ата қобызбен
Күйін тартып тұр әлі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тумын қаған

  • 0
  • 0

Басын қосқан Ғұндардың
Тумын деген ер еді,
Әлі күнге өшпеген
Ерлігі мен дерегі,

Толық

«Сүймеймін» деп айтшы сен шамаң келсе

  • 0
  • 0

«Сүймеймін» деп айтшы сен шамаң келсе,
Тұра қашпай біздерді анаң көрсе.
Қайтер едің, қарағым, қайтер едің,
Мына менің күнімді саған берсе.

Толық

Бей-жай да болып, берекесі ұшып тірлігім

  • 0
  • 0

Бей-жай да болып, берекесі ұшып тірлігім,
Сөздерің сенің есімнен шықпай жүр бүгін.
Сол түні сенің мас болып жаттым жаныңда,
Тек өзің болып, тек өзің болып құлдығым.

Толық

Қарап көріңіз