Өлең, жыр, ақындар

Қорқыт

  • 15.04.2021
  • 0
  • 0
  • 1411
VIII –IX ғасырлар

Дәдәм Қорқыт, киелім,
Қаным менен сүйегім,
Сол заманда ағыттың
Қобызыңнын тиегін.
Қорқыт баба, асылым,
Қара қобыз - ғасырым.
Жер әлемді тербеткен
Күйлерің мен машығың.
Қорқыт баба – қобызым,
Қазақ, қырғыз, өзбегім,
Бүкіл түрік, оғызым,
Келе жатқан ілкіден,
Жасауланған тоғызым.
Қорқыт баба – шежірем,
Ер Түріктің өзі ме ең,
Рух жолын таңдасам.
Өзіңменен кезігем.
Түркістандай өлкенің,
Қарашығы, көзі ме ең?!
Түрік еткен Түрікті
Қобызың мен өзің ең.
Қобыз болып аңыраған,
Даланы жау жалмаған,
Бақсылардың атасы –
Қорқыт қобыз толғаған,
Тар жол тайғақ кешуде
Сен едің жол жалғаған,
Көктәңірін шақырып,
Қобызың да сарнаған,
Пірлер қолдап күйіңді,
Тастап жаттың арнадан.
Сенің үнің естілер
Түрік деген қосыннан,
Еділ – Жайық еңкілдеп
Еңіреп кеп қосылған,
Сыр жағалап ел көшіп,
Төңірекке жосылған,
Қорқыт баба алдында
Перғауын да тосылған.
Ары тартқан қылқобыз,
Бері тартқан қылқобыз,
Заманалар көшінен
Желі тарқан қылқобыз,
Қорқыт баба қалғыса,
Пері тартқан қылқобыз,
Көктәңірі дем беріп
Бөрі тартқан қылқобыз,
Қорқыт болып тағы да
Сері тартқан қылқобыз,
Қаратаудың адуын
Желі тартқан қылқобыз,
Пірі сенсің Түріктің,
Бірі сенсің қырықтың,
Күйіңмен – ақ сан қырлы
Қас жауларды іріттің.
Қобыз – күйдің бұлағы,
Ен даланың құлағы,
Түмен баптар шырағы,
Даламыздың ұлы әні,
Қорқыт ата қобызбен
Күйін тартып тұр әлі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Маған неге мына қыз амандаспады?

  • 0
  • 0

Маған неге мына қыз амандаспады?
Тазармаған жан ба едім санам қаспағы.
Қиямпұрыс ойларға қайдағы бір
Көңілімнің тап-таза таланды аспаны.

Толық

Кендебайға

  • 0
  • 0

Қайран өлең қасқырдың өтін ішті,
Өлеңімнен қалғанын жетім ішті.
Өлең өліп барады өлкемдегі,
«Бұлқынғанмен бұза алмай бекіністі».

Толық

Шың басынан сырғыған көшкін мен едім

  • 0
  • 0

Шың басынан сырғыған көшкін мен едім,
Өстім дедемім, немесе өштім демедім.
Басып та жаншып жүргенмен әлде біреулер,
Телмірмеді әйтеуір ешкімге өлеңім.

Толық

Қарап көріңіз