Абайла жаным,абайла

Абайла жаным,абайла,
Ұнамай қалдың талайға.
Шындықты айтып шырылдап,
Ұқтырам дедің қалайда.

Түсінбейді,ұқпайды,
Наданға сөзің жақпайды.
Өтірік күліп,көлгірсіп,
Өздерін-өзі ақтайды.

Сол жақтан тұрып ызғырық,
Жаныңды ауыртты ысқырып.
Оңбаған деп жақтырмай,
Шеттеті сені тықсырып.

Ондайларға жолама,
Оң көзіңмен қарама.
Сездірмей жүріп шағады,
Уын жайып санаңа.


Аңқылдама,аптықпа,
Қорлық жоққой-сақтықта.
Дұшпаныңа жылы сөйлей біл,
Жөні жоқ оған соқтықпа.

Ісің түсет оғанда,
Жарық дүние жалғанда.
Өкінесің бір күні,
Көмек керек болғанда.

Бетке айттың шындықты,
Жаныңды сенің кім ұқты?
Туысыңда жау болып,
Мойныңа салды құрықты .

Ана сүтінен жараған,
Мінезің еш қалмады.
Сенікін дұрыс санаған,
Ешбір пенде болмады.

Өмір сүру оңай ма?
Кім екеніңе қарай ма?
Кетеріңде ол жаққа,
Адамсың жақсы солай ма?

Абайла жаным,абайла,
Жан-жағыңа қарайла.
Ақылың болса табарсың,
Тірі жүрсең бір айла.

---