Өлең, жыр, ақындар

Достарға наз

  • 27.11.2015
  • 0
  • 0
  • 2573
Мақтауды да, даттауды да естідім,
Мұның бәрі ескі шаттық, ескі мұң.
Жаным менің жұлмаланып жатқанда,
Қолдың ұшын берген жоқсың ешбірің.
Бірақ, бірақ, өкпелемен сендерге,
Мойымаспын ғайбат айтқан сөздерге.
Мақтағанға тасып және кетпеспін,
Сабырым бар, айналайын, ел берген.
Бір нәрсені бөліп берер заман ба,
(Заман жақсы, болмаса кей адамдар).
Тарыққанда, зарыққанда досты іздеп,
Жөнің бар ғой жан-жағыңа алаңдар...
Мақтауға да, даттауға да үйреніп,
Келемін мен бір ерекше күйге еніп.
Өзімді-өзім сынап және жұбатам,
Өзіме-өзім жанашыр боп, би болып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жігіттер

  • 0
  • 0

Жігіттер, күлкі - бақыт, ұрыс - қайғы,
Шаттықтан ақын халқы жыр ұстайды.
Дүниеден арбасумен өтіп кетсек,
Кім келіп сол қатені дұрыстайды.

Толық

Кішілік

  • 0
  • 0

Шығарып күміс кірпік Күнді іргеден,
Өткенін жиырма бестің білдірмеп ең.
Қырыңда қалған жалын шағымды ойлап,
Жайым бар сезім отын күнде үрлеген.

Толық

Сенсіз...

  • 0
  • 0

Құйса да жаңбыр «шелектеп»,
Тұрмадым оны елеп көп.
Уәделі жерге мен «байғұс»,
Келемін тағы дедектеп.

Толық

Қарап көріңіз