Өзгеру

Көңілің мәрт,
қолың жомарт,
жаның кең,
арынды да,
дарынды да,
алымды ең,
сенен ғана көруші едім
кісілік,
ерлік,
кендік,
кемелдіктің бәрін мен;
Есіргенге
есе бермей өр көңіл,
кесірден де
кегіңді алып сен небір,
жамандамақ болған шақта біреуді
саған қарап сөйлеуші еді төрдегі ұл.
Ірілікті не қылады ендігі ез,
ұлы жолда ұры-қары болды кез,
тоқты көріп,
ептіге еріп,
ақыры
кетті кеміп
сол кісілік,
сол мінез.
Сен деуші едім үлгілі де үздігім,
босап шыға берді қалай тізгінің?
Аңғырт басым бара жатты айналып,
жаңғыртпасын сезген сайын түзде үнің!

---