Айта алмайтын өзінің атын айқын

Айта алмайтын өзінің атын айқын
әлдекімді қолпаштап, апыр-ай, тым,
хан көтеріп алдым ба қайдағы бір
бозөкпені боғыма татымайтын?!
Желіктіре жетелеп сезім-қаңбақ,
көзімді арбап қошемет, өзімді алдап,
келіппін-ау қайдағы қадірсізге
қызуын қызға қимас сөзімді арнап!..
Жер де бұлдыр дәл қазір, көк те бұлдыр,
күңгір қағып айналам кеткен үңгір, —
Өзіме де со керек,
қара басып,..
қарап жүрмей, құдай-ау, не еткенім бұл?!
Не бетіммен сөйлегем, өлеңдеткем,
Естімейтін ел іші керең деп пе ең, —
ебелектей біреуді елпең қаққан
"Емен, — деппін, — тамыры терең кеткен."
Ері қайсы білуші ем, ез кісі кім,
еттім екен несіне сөзді шығын? —
Есеңгіреп отырған жайым мынау
Жаман иттей...
жалаған... өз құсығын!! 

---