Өлең, жыр, ақындар

Дауыл

  • 28.07.2021
  • 0
  • 0
  • 402
Қорғасын бұлтты үйіріп,
Алқымдап көктің алабын,
Шуақты сәтті сиырып,
Қуыра жердің танабын.
Келеді дауыл ақырып,
Келеді дерсің кекке үндеп,
Жолында не бар жапырып,
Үдере есіп екпіндеп.
Кірпігін күн де түсіріп,
Түнере шытты қабағын.
Шешегін гүлдің ұшырып,
Жұлқыды дауыл сабағын,
Сақылдап күліп жан-жаққа
Бытырай қашқан балалар
Секілді ұшқан аулаққа
Гүлшешек – қызыл таналар.
Гүлшешек – қызыл күледі
Күледі дала, атырап,
Күледі күштіні іледі,
Күледі ұшқан жапырақ.
Өзінің сезбес еш мінін
Шығы да бар ғой ілкіде,
Бойына сенген күштінің
Қалатын солай күлкіге...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шынар

  • 0
  • 0

Қына да жоқ бетінде жалтыр жартас
Тұр басында қасқайып жалғыз шынар.
Жан сезім жоқ ол баурап тартып алмас
«Үні шықпас жалғыздың»... – жалған шығар.

Толық

Майшам

  • 0
  • 0

Өртеніп жатыр өзегі
Күйдіріп жүзін ыстық жас.
Лапылдап жанып бітуге
Ден қойған сынды, ықылас.

Толық

Тағылымнан тәлім

  • 0
  • 0

Оқып, жаттап Абайдың сөзін теріп
Өзгелердің бойынан ғана көріп,
Өзімізге жолатпай айтқан сынын
Бүгінгілер келеміз көкірек керіп.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар