Соңғы кездесу

Қайнары Карл
кең сарай
Журналистермен кездестік.
Ұғысып, ойлар тоғысып...
Мақсаттар биік көздестік!..
Веранова Яна,
Дәрігер екен, чех қызы.
Сөзімді, өлеңдерімді
Отырған жұртқа жеткізді...
Қиылып осы жырынды
Сыйлашы деп ол өтінді.
Арқалап кітап жүрмен деп.
Ақыры, міне, екіндім...
Көшіріп бердім қағазға
Көзінен көрдім, шаттығын
«Не қылған бейқам жансың» деп
Қалижан ағай тақты мін...
Өлеңімді ұқтың – мені ұқтың,
Мәні не өзге құр сездің
Құйылған өлең құдіретін
Осынау жерде бір сездім.
* * *
Қайнарда Ульрикадай жауқазын қыз,
Қыз жүрек – теңіне от, кәріге – мұз.
Сол қызға ақын Гете махаббаты
Аңыз боп, күллі әлемге тараған із.
Ульрика он жетіде алтын асық,
Жетпіс бес жаста ақын бұған ғашық.
Бұл шақта тап осындай ұлы сезім
Беу, дүние, болды екен кімге нәсіп?!

---