Өлең, жыр, ақындар

Мұңсыз жан жаралмас та

  • 07.08.2021
  • 0
  • 0
  • 491
Мұңсыз жан жаралмас та,
Адамнан адам басқа.
Көк жойқын теңіз-көлшік,
Көңілі, көзі ашқа.
Сөз зая малға досқа,
Сен оны жанға қоспа.
Елеп іс-әрекетін,
Иінді мұңға тоспа.
Кінәм — сөзіңді кектегенім,
Әулие етпегенім,
Майшелпек болып, сенің,
Өңешіңнен өтпегенім.
Жасымды төкпегенім,
Өскенім, көктегенім,
Түшкіргеніңе жәрәкім Алла деп,
Ол — сенің мақсатқа жетпегенің.
Қанжығаңда кетпегенім.
Өзгеге көрсеткен қорлығың,
Қастығың, зымиян зорлығың —
Дерт болып бойыңды жайлады,
Қарға адым жер саған болды мұң.
Жағалап көрмеген ар елін,
Ниетін не қылған қара едің!
Тағдырыңнан ғибрат алмаған,
Не қылған бейдауа жан едің!
Өзге жан демейсің көгерсін,
Табуға қастық, пай, шеберсің!
Әлемде зұлымдық бар болса,
Өзісің, өзгеше не дерсін!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жарасқанға жараспаған

  • 0
  • 0

Өлеңнен өзге жайлы жақ ашпаған,
Биікке ұмтылмаған, таласпаған
Кісідей әркімге айдар үлестіру
Ақынға Жарасқандай жараспаған.

Толық

Оралшы бір

  • 0
  • 0

Бұл күндері өзін болдың аңсарым,
Сұлу көктем, қадірмені баршаның!
Ойхой дүние, оралып бір тазартып,
Кетер ме едің көңілімнің бар шаңын.

Толық

Гагра ақшамы

  • 0
  • 0

Алтын күн шұғылаға оранып батады алаулап,
Ал теңіз, ғұлама ғалымдай толғанып, жатады манаурап
Бұл сәтте күмбезі күміске боялған көк шілтер жотаны
Жаңғырта

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар