Өлең, жыр, ақындар

Зауал

  • 10.08.2021
  • 0
  • 0
  • 474
Қып-қызыл аспанның жиегі сөгіліп
қара жер төсіне төгіліп шашырар,
Шаң борап самиян далада
меңіреу ажалдың есігі мөңіреп ашылар.
Ананың бүлк еткен құрсағын
құрсаулап шөккенде нән тұман
бурадай бұлқынып,
Үрейге малтығып түс көрем түнімен
тұлымы тұлданған құбыжық ұл туып...
Шілдеде шық тұрған жалбызды жағалау
у тұнған тамшысын қалтырап ұсынар,
Бабадан тәбәрік күмістен пиала
қарғыстан қақырап,
быт-шыт боп шытынар...
Е-е-е... таңғы газеттер сөйлейді:
«Халыққа төнетін ешқандай,
ешқандай қауіп жоқ...»,
Ұмытқан ұятын ауызда әмір жоқ...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сағыныш

  • 0
  • 0

Жыл құстары есен-сау келдіңдер ме,
Қанатыңды сылатып торғын желге.
Біздің туған өлкені көрдіңдер ме,
Қанаты жоқ сергелдең менмін жерде.

Толық

Елес

  • 0
  • 0

Алтайдың шыңындай тым асқақ,
Түсімде тұлғаңды көрдім мен.
Беймаза өмірден жырақтап,
Сен ашқан есікке ендім мен.

Толық

Ояну

  • 0
  • 0

Сағыныш кейпінде,
Сап-сары тауларды көремін –
түс қой бұл.
Ол енді өлең боп оянар,

Толық

Қарап көріңіз