Өлең, жыр, ақындар

Зауал

  • 10.08.2021
  • 0
  • 0
  • 459
Қып-қызыл аспанның жиегі сөгіліп
қара жер төсіне төгіліп шашырар,
Шаң борап самиян далада
меңіреу ажалдың есігі мөңіреп ашылар.
Ананың бүлк еткен құрсағын
құрсаулап шөккенде нән тұман
бурадай бұлқынып,
Үрейге малтығып түс көрем түнімен
тұлымы тұлданған құбыжық ұл туып...
Шілдеде шық тұрған жалбызды жағалау
у тұнған тамшысын қалтырап ұсынар,
Бабадан тәбәрік күмістен пиала
қарғыстан қақырап,
быт-шыт боп шытынар...
Е-е-е... таңғы газеттер сөйлейді:
«Халыққа төнетін ешқандай,
ешқандай қауіп жоқ...»,
Ұмытқан ұятын ауызда әмір жоқ...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сырласу

  • 0
  • 0

«Ауырлығы табыттай, жеңілдігі көбіктей»,
Қалай айтсам сырымды
сізше ешбір кемітпей.
Шымыр-шымыр өлеңнің

Толық

Зуқа батырдың серті

  • 0
  • 0

«Астыңда қара жер болмаса,
Үстіңде көк аспан да болмайды.
Тәңірі бұйырған теңдік бұзылса –
Не ер кетеді, не жер кетеді...

Толық

Сегізінші март. Алматы. Түн

  • 0
  • 0

Боп-боз дүние...
Соншама сұлу болар ма бұл түн?
Жалғыздығымдай бәрібір қатал.
Өлі тыныштықты құшағына алып,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар