Өлең, жыр, ақындар

Таңертең. Трамвайда

  • 16.08.2021
  • 0
  • 0
  • 296
Әне, бiздiң трамвай жақындады,
Мен осылай қарсы алам күнде күндi.
Кондуктордың таңдай тақылдады,
Көрсетейiн жолақы-билетiмдi.
Жұрттың бәрi жұмысқа асығулы,
Жол сыңсыта шығарар баяғы үндi.
Бiр көлiкке мың тағдыр жасырынды,
Қарындас-ай, баспаңыз аяғымды.
Бұл қаланың талайға бесiгi – ырыс,
Қуанышы, мұңы да баяу ғана.
Түспейтiн ем, мен қазiр, кешiрiңiз,
Қандай едi келесi аялдама?
Бұл көлiктiң талай жан тосар толын,
Жаңа күнге жайменен бәрiн бастар...
Көзiмменен iздейiн, босады орын,
Отырсыншы аналар, қарындастар.
Өңiрлерiн түзеген, жөндеген боп,
Бозбалалар қыздарға жалт қарайды.
Бiр машина тұр, әне, көлденеңдеп,
Неге олар ереже сақтамайды?
Жүргiзушi, жолымды бөгемешi,
Мен уақтылы жетейiн жұмысыма.
Көңiлiме жалғыз-ақ медеу осы,
Ыстық мекен қаланың қуысында.
Тек сол жерде бәрiнен тұнып ойым,
Мен өмiрге қажеттi бола аламын.
Жұмыс iстеп моторша күнi бойы,
Трамваймен үйiме ораламын...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Хатқа жауап

  • 0
  • 0

Бәрін дұрыс аңғарғансыз,
Мен дәл сондай адаммын.
Таудай биік қорғандарсыз,
Бөлшегімін қоғамның.

Толық

Жарастық па екен жастығыма тән

  • 0
  • 0

Жарастық па екен жастығыма тән –
Сағынышым да сарыуайым.
Көзіме тұнса, жасты да ұнатам,
Шарасыз қалған жандайын.

Толық

Мен өзiм қарлығаш-өмiрмiн

  • 0
  • 0

Мен өзiм қарлығаш-өмiрмiн,
Ұшсам деп қатайтқан қанатын.
Желiгi желпiнткен көңiлдiң,
Самғаса аспан тар болатын.

Толық

Қарап көріңіз