Өлең, жыр, ақындар

Апа!

  • 11.09.2021
  • 0
  • 0
  • 770
Ұмытқам жоқ
Апа жан-малтаңды әлі,
Шөл басатын
сол еді қалтамдағы.
Қаймақ қосып
қант салып беретұғын,
Таңдайымда
тұр әлі талқан дәмі.

Өлең жаздым
кеш қылмай ерте күнді,
Содан іздеп
табамын ертеңімді.
Апа жан
тыңдаушы едім құлақ салып
Іргеңде
жатып алып ертегіңді.

Білетінсіз
еркелік қыр-сырымды,
Тасқа соқпай
өсірдің тұмсығымды.
Ақ тастың
көлеңкесін пана қылып,
Иіріп
отыпушы ең ұршығыңды.

Бұл балаң
шыбық мінсе өршіл еді,
Шауып-шауып
көңілім көншігеді
Бұзау бетін
тастасам бір қайырып,
Апама той
жинайтын көршілерді.

Апа бізден
сен ерте алыстадың,
Өмір дейтін
сіз өткен ағыстамын.
Оғлан еткен
құлының осал емес,
Осы өлеңді
Рухыңа бағыштадым!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жанның түнгі тылсымы

  • 0
  • 0

Айға лақтырып шылбыр ұшын,
Айдалада түн қаттым.
... үкідауыс үңгір ішін
Үр қызына тыңдаттым!

Толық

Бәрін сезіп-білетін бұлт ішінен

  • 0
  • 0

Бәрін сезіп-білетін бұлт ішінен,
Сыр ұғамын тамшылар күлкісінен.
Содан кейін сімірем дүние-ай деп,
Қымыздықтың саумалын үрпісінен.

Толық

Ар-ожданым – айнымас дәстүр-дінім

  • 0
  • 0

Ар-ожданым – айнымас дәстүр-дінім,
Жүрегіммен оятам тастың мұңын,
Сұм ойлардан Санамды аластаған-,
-тамыріші ырылдақ қасқырлығым!

Толық

Қарап көріңіз