Өлең, жыр, ақындар

Апа!

  • 11.09.2021
  • 0
  • 0
  • 553
Ұмытқам жоқ
Апа жан-малтаңды әлі,
Шөл басатын
сол еді қалтамдағы.
Қаймақ қосып
қант салып беретұғын,
Таңдайымда
тұр әлі талқан дәмі.

Өлең жаздым
кеш қылмай ерте күнді,
Содан іздеп
табамын ертеңімді.
Апа жан
тыңдаушы едім құлақ салып
Іргеңде
жатып алып ертегіңді.

Білетінсіз
еркелік қыр-сырымды,
Тасқа соқпай
өсірдің тұмсығымды.
Ақ тастың
көлеңкесін пана қылып,
Иіріп
отыпушы ең ұршығыңды.

Бұл балаң
шыбық мінсе өршіл еді,
Шауып-шауып
көңілім көншігеді
Бұзау бетін
тастасам бір қайырып,
Апама той
жинайтын көршілерді.

Апа бізден
сен ерте алыстадың,
Өмір дейтін
сіз өткен ағыстамын.
Оғлан еткен
құлының осал емес,
Осы өлеңді
Рухыңа бағыштадым!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Адасу...

  • 0
  • 0

Көк тұманға қамалсаң,
Естімейді тау керең.
Жартас болып жаралсам,
Жаңғырмай-ақ, ау дер ем!

Толық

Шұғынық

  • 0
  • 0

Іштей сенің сырларыңды ұғынып,
Күн көзіңнен көкірегім жылынып.
Қала қызы бір иіскеп көрсін деп,
Теріскейден теріп келдім Шұғынық!

Толық

Қара қаншық!

  • 0
  • 0

Көрші шалда
бар еді қара қаншық,
Көп үрмейді,
көп итпен жағаласып.

Толық

Қарап көріңіз