Толқын

Өзге түгіл өз өзімнен қашам деп,
Ұйқылы-ояу жүргенімде масаң боп,
Мұң тозаңын айнасындағы көңілдің,
Кірпігіңмен сүртіп кеттің қашан кеп?

Сол сезімнің айта алмадым бағасын,
Жер түбіне кетсем де іздеп табасың.
Тереземді көздеріңмен аймалап,
Есігімді жүрегіңмен қағасың...

Байқап қалып сезімімді бүрлеген,
Шешіп алдың сөздерімді күрмеген...
Қарашығың еске түсіп кеткенде,
Қорқынышты болмайды екен түн деген!

Қауырсындай бір күй бастан кешірдім,
Желмен бірге перде болып есілдім.
Тыныштықты сыйға тартып Каспиге,
Толқындарын тал бойыма көшірдім...

Сабыр қайда сағынышты еңсерген?
Көп толқыдым.
(Жақсы еді ғой өртенген).
Лашық едім желбіреген жағада,
Ғашық едім қайықтайын теңселген!

Өң мен түстің парқын кімге айтармын,
Тағдырымды теңіз сынап байқар мың.
Тереңіне теңіз сүйреп кетер деп
Толқындарды иесіне иесіне қайтардым!

Болсын қанша ой санамда дүрбелең,
Толқын жайлы жазып өтем сырлы өлең.
Қалжырады "Жеті қарақшы" Көктегі,
Күзетем деп есігімді ілмеген.
Ұйықтайыншы!

---