Өлең, жыр, ақындар

Ашылған ақ аспанмен аштым қабақ

  • 14.09.2021
  • 0
  • 0
  • 318
Ашылған ақ аспанмен аштым қабақ,
Уақыт көңіл күйін тасқынға орап.
Айтақтап ауласында ырылдатып,
Кейбіреу иттерін жүр қасқыр балап.
Күрсініп тынып іштен тұрам қарап,
Еліктеп биік шыңға қырау қабақ.
Қонар деп шың басына қарқылдаған
Қарғасын біреулер жүр қыран балап.
Көрмейтін көріп тұрып соқыр үшін,
Өртейді өзегіңді өкінішің.
Ал біреу алтындаған торға салып,
Бұлбұл деп саудалап жүр тоты құсын.
Білместі білгендерге билетпеген,
Талғамын танымға түк үйретпеген,
Тамсанып сұлулық деп қол соғады,
Аққуды алмастырып үйрекпенен.
Көңілмен күннің көзін тұманға орап,
Көзіңе бүлк етпестен тұрар қарап.
Бәйгеге қосар біреу жалы бар деп,
Жабыны құс жетпейтін құлан балап.
Осындай шошынғанда сұмдық істен,
Қақ жарып өтсем деймін жыр-қылышпен.
Жалғандық жүргізер өз үстемдігін,
Шыңғырып шыққанда бір шындық іштен..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кейде көктем, қыс кейде

  • 0
  • 0

Кейде көктем, қыс кейде,
Оралмайды кешегің.
Шын махаббат түс бейне,
Сипап қалар төсегін.

Толық

Уақыт шайпау кейде шын

  • 0
  • 0

Уақыт шайпау кейде шын,
Кетпейтін сенен өш алмай.
Бақыттың кисең жейдесін,
Сасасың тағы шеше алмай...

Толық

Ақын өлді

  • 0
  • 0

Ақын өлді...
Сөз етуде ел дарынын,
Көрсең оның қара киген аруын.
Жанып тұрып ойда жоқта мезгілсіз

Толық

Қарап көріңіз