Киіктің монологы
- 0
- 0
Адамзат, жанарыңа сыйып-күліп,
Жалғанның жайын жүр ем, жиі ұқтырып.
Азғындап кете ме деп, адам қылсам,
Құдайым жаратыпты киік қылып.
Өзегінде құрты бар...
Болып жатса есе кем,Жағамнан ап жұлқып ал.
... Өмір деген осы екен,
Өзегінде құрты бар.
Құрт тессе егер өзегін,
Соры емес пе, өндірдің?
Деп – бәріне төземін,
Сабырымды көндірдім.
Ақ жарылып, апалап,
Жанымда отыр жалқы мұң.
Сығымдады сапалақ,
Ақылымның алқымын.
Бұл өмірге келдің бе,
Қойғаның жөн бұғуды.
... Елім дейтін ердің де,
Бір саусағы бүгулі.
Өзегінде құрты бар,
Біз - өмірдің пендесі.
Тұрған сәтте үркіп ар,
Кіре ме елдің енді есі...
Ұлысымның ұланы,
Қала көрме тұралап.
... Болашағым тұр, әне,
Босағадан сығалап...
-
- Архимед
- Оноре де Бальзак
- Александр Пушкин
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі