Өлең, жыр, ақындар

Күлсем күлдің.

  • 25.11.2015
  • 0
  • 0
  • 1952
Күлсем күлдің.
Күн де сүйді. Түн тұйық.
Қараспан тау
Қақырайды жыласам.
Көздеріме
Ұялады тұңғиық.
Сезім деген
Бағынбайтын бір асау.
Жердің үсті,
аспан асты кеңістік.
Тоқтап қалған
Тілі не дер сағаттың
Қара мұңды
Қалтыратып көп іштік.
Бір ақ қате
Мына менмін-ағаттық.
Түзеймін деп
Ол қатені ыршынба.
Күлкі де елес.
Болмасын дер Күнде ісің.
Жылы жүзің
Жымиып ап жүр суда,
Жөндейін деп
Оны дағы жүрмісің?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Адам өмір сүреді...

  • 0
  • 0

Күн батады телміріп,
Жел де жөнін айтпайды.
Сезіміңді өлтіріп,
Жанды үгеді жат қайғы.

Толық

Бар бояуым...

  • 0
  • 0

Алатаудың етегін мекендедім,
Қаңтар туса еліме кетем дедім.
Құзар шыңға шығып-ап дауыстаса
Балапанды алып-ақ кетер ме едің?

Толық

Байқоңырда

  • 0
  • 0

Тереңге тартып барады мені бір тылсым,
Айта алмай қалсам қызыл да тілім қырқылсын.
Қорқыттың күйі баурайды мұңды сезіммен,
Лықсыған ойлар жарыққа солай ұмтылсын.

Толық

Қарап көріңіз