Өлең, жыр, ақындар

Ақын отыр...

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 583
Мұңға салып арманы мен мұратын,
Түн жамылып отыр, әне, бір ақын.
Тілім-тілім жүрегінде, жанында,
Сезімдері қайнап жатыр сұрапыл.
Тағдыры кеп тырнағанда жараны,
Ақ қағазға қан құсады қаламы.
Ақылсыздың ашылғанда араны,
Талықсиды талабы.
Жерді құшып, құлағанда жыршы-үміт,
Жүрегі оның сала берер түршігіп.
... Үлкендердің ойынына бас шайқап,
Әне, аспан тұр күрсініп.
Керек етпей досы түгіл қасын да,
Ақын отыр.
Азапты ойлар – басында.
Санасында сойқан жүрген сәттерде,
Айналады ол жасынға.
Содан кейін күйге түсіп тылсым бір,
Қанында оның қағады екен жыр сыңғыр.
...Ақын жыры!
Аспандатшы арлыны,
Көрсоқырды күрсіндір!
... Арайлы таң түн пердесін түргенде,
Құлпырады дүр-дүние бір демде.
... Ақын отыр жанын қажап.
Әйтсе де
Мәз болады өзге біреу күлгенге...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шырмауық

  • 0
  • 0

Ұмытпайық – қайырымды, кәдені,
Тектіліктің тамырына жыр құйып.
... Ал, шырмауық гүлмен бірге әдемі,
Жерге шықты жас өскін боп, қылтиып.

Толық

Сенің жасың емес пе екен?..

  • 0
  • 0

Аспан маған аңтарылды,
Ал, сезімім қаңтарылды.
Жүрек!
Қалай көтересің,

Толық

Киік лағы

  • 0
  • 0

Қалайша елжіремей тұра алайын,
Өзіңде – бар нәзіктік, сірә, дәйім.
Жалғанның жаурадың-ау желінен сен,
Келе ғой жақынырақ, құралайым.

Толық

Қарап көріңіз