Қабір басындағы сөз
- 0
- 0
Өмірдің сазға бөлеп сахнасын,
Келтірмей затына мін, атына сын.
Жалт етіп, алмас қылыш секілденіп,
Жалғаннан өте шықты Ғафу ақын.
Қара жаңбыр аяғы қарға айналып
Қара жаңбыр аяғы қарға айналып,Қара жердің төсіне шор байланып.
Бауырымен жер сызып,
Баяу ғана –
Қалың бұлттың салмағы қорғайланып.
Бірте-бірте түйіліп күн қабағы,
Мына маңай мазасыз мұңданады.
Қарайламай қарасын батырды күн,
Дала, сірә, айтқанын тыңдамады.
Қысқы аяздай кеудемді қарып бір мұң,
Төсегіме мен дағы барып тындым.
Қапа болып қалады
Дәл осылай
Қасиетін білмеген жарық күннің!
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Бір жыл өтті Сырбайсыз...
- 0
- 0
Шыққандай жолға түнде айсыз,
Жүруің жалғыз ыңғайсыз.
Бұлбұлы кеткен тоғайдай,
Бір жылым өтті Сырбайсыз.
Естісін Есіл даусыңды
- 0
- 0
Сонау жыл...
Есіл бойында.
Сіңіріп сәуле санаға
Сырласып жастық жайында,
-
- Архимед
- Оноре де Бальзак
- Александр Пушкин
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі