Өлең, жыр, ақындар

Қобыз сарыны

  • 19.09.2021
  • 0
  • 0
  • 534
Мойнында дүние азабы,
Қанында тулаған ғазалы.
Құдайда жазығы жоқ оның,
Әйтеуір сонда да жазалы.
Сезімі іңірге таматын,
Сырласы-жұлдызды қара түн.
Қауырсын түспейтін қолынан,
Шағала қаққанда қанатын.
Сыр тартып тұңғиық түндерден,
Сүйінші сұраған күндерден.
Далалық қара көз бағбаны –
Күн сайын тәж өрген гүлдерден.
Менің де тулатып қанымды,
Айтады ол Абыл мен Қабылды.
Өлеңнің өртінен қашамын,
Қоярға жер таппай жанымды.
Дүниеге өлең боп оқылған,
Өмірді сұраңыз ақыннан.
Шыбындай жаны үшін сатылмай,
Аққудай ары үшін атылған.
Теңізде тоқтамай кемесі,
Бітпейді тағдырмен егесі.
Қобызға қосады қайғысын,
Жердегі Құдайдың елесі.
Бас қамын басқаға зар тұтпай,
Өз-өзін өзгеден зор тұтпай,
Өмірін өлеңмен ұзартып,
Күн кешкен кешегі Қорқыттай.
Ақындар, ай, қайран оғылан,
Қашпаған сұңқардың сорынан.
Қобыздың сарыны – өлеңі,
Әуенін қыранша қорыған.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аумай қалған ақсұңқар баласынан

  • 0
  • 0

Аумай қалған ақсұңқар баласынан,
Айналайын көзіңнің қарасынан.
Жанымның дұғасындай болып кеткен,
Көңілді елжіретіп саласың ән.

Толық

Ару кетіп бара жатыр көшеде...

  • 0
  • 0

Ару кетіп бара жатыр көшеде...
Тоқ маңдайы әсте күнге тимеген,
Ақ тамағын адам келіп сүймеген.
Көкірегінде қос зерені жұпарлы,

Толық

Дұға

  • 0
  • 0

Келместің кемесіне мініп барам,
Қарайды дүние бәрін біліп маған.
Бізді жоқтан бар еткен құдіретті,
Алланың Хақ екенін ұмытпағам.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер