Өлең, жыр, ақындар

Көңіл дауылы

  • 23.09.2021
  • 0
  • 0
  • 614
Қарап тұр ем бір күні белге шығып,
Қаңбақтарды барады жел көшіріп.
Жел айдаған қаңбақтай кім көшпейді
Әурелесе аз күнгі пендешілік?
Мына желдің сұсты еді сұрқы қандай,
Жағаңнан ап табанда жұлқылардай.
Аспан астын жел керіп бара жатыр,
Сәлден кейін дар етіп жыртылардай.
Сілкілейді тоғайдың шаңын қағып,
Бұғып отыр құс біткен жанын бағып.
Құйын билеп үстінде қара жолдың,
Желкілдейді бурадай сан ырғалып.
Екіленіп, еліріп, барады үдеп,
Шыға келді бір сәтте дала жүдеп.
Міз бақпайды меңіреу жартас қана,
Бетке соққан дауылдан хабары жоқ.
Үйіреді бұлттарды орамалдай,
Зытты бәрі артына орала алмай.
Алабұртқан аспаның айығар ма
Анда-санда осылай борап алмай?

1980



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұлы қайғы

  • 0
  • 0

Өмір өтті арпалыспен, тартыспен,
Кездерім көп артық кеткен, кем түскен.
Бабалардан маған дейін ұласқан,
Қайғым ұзақ ұзын аққан Ертістен.

Толық

Әлқисса

  • 0
  • 0

Басынан көне тарих төмен құлдап,
Тағдырын туған елдің келем жырлап.
Өзегім талып жеткен Тәуелсіздік,
Өмірде не бар екен сенен қымбат!?

Толық

Мүскін пенде

  • 0
  • 0

Мүскін пенде, өзіңді-өзің сонша неге қинадың,
Жүрегіңде болмаған соң аузыңдағы иманың?
Астан-кестең тасығанда аласұрған замана,
Салындыдай суға кетер бұл бес күндік жиғаның.

Толық

Қарап көріңіз