Өлең, жыр, ақындар

Үмітім елес бермей...

  • 24.09.2021
  • 0
  • 0
  • 735
Тоқтатар қайда едің сен, сүйікті жан,
Көңілдің көк дауылын ұйытқыған?!
Отырмын саған барар жол таба алмай,
Орап ап алды-артымды тұйық тұман.
Бүркенді боз қырауын арман-шынар,
Сілкінсе, салмағынан жан жаншылар.
Келсеңші, жүрегіңнің түкпірінде
Бірдеңе бізге деген қалған шығар.
Өтер күн...
Болмас, сірә, ол кімге елес,
Сендірмес,
Тағы саған сендім демес.
Міз бақпас – тау қозғалмас, жел де үндемес,
Сен осы кеттің бе ерте,
Келдің бе кеш?
Үмітім елес бермей сонша күткен,
Отырмын түнгі ормандай томсарып мен.
Жанымды жан ұға алмас жұмбақ күйде,
Жасырын әлденені аңсап іштен.
Жүйріктей жолы болмай шаңда қалған,
Оранса ақ көбікке саңлақ арман,
Біртіндеп қыран-көңіл жерге түсер,
Бір кезде биігінен самғап алған.
Бұл жастық кімге мекен, кімге тұрақ,
Тартарсың тізгініңді бір тоқырап.
Жүректің құпиясы жасырылмас,
Жүзіңді жасырса да сұр топырақ.

1980



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бала едім...

  • 0
  • 0

Бала едім кеше ғана сасыр мінген,
Жосылтып жалаңаяқ жасыл қырмен.
Жігіттік жайлауында енді, міне,
Оңаша отау тігіп жатырмын мен.

Толық

Көр іші – қара қобыз

  • 0
  • 0

Тірліктің тұраласа кер шолағы,
Көңілге қай­-қайдағы шер толады.
Арманды адам қуып жеткен емес,
Қырандай қос қанатың болса-дағы.

Толық

Шәкірге соңғы сауал

  • 0
  • 0

Армысың, асыл киелім,
Өзегі алтын жүйелім.
Еңкейе бермес өзгеге
Басымды саған иемін.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар