Өлең, жыр, ақындар

Үмітім елес бермей...

  • 24.09.2021
  • 0
  • 0
  • 440
Тоқтатар қайда едің сен, сүйікті жан,
Көңілдің көк дауылын ұйытқыған?!
Отырмын саған барар жол таба алмай,
Орап ап алды-артымды тұйық тұман.
Бүркенді боз қырауын арман-шынар,
Сілкінсе, салмағынан жан жаншылар.
Келсеңші, жүрегіңнің түкпірінде
Бірдеңе бізге деген қалған шығар.
Өтер күн...
Болмас, сірә, ол кімге елес,
Сендірмес,
Тағы саған сендім демес.
Міз бақпас – тау қозғалмас, жел де үндемес,
Сен осы кеттің бе ерте,
Келдің бе кеш?
Үмітім елес бермей сонша күткен,
Отырмын түнгі ормандай томсарып мен.
Жанымды жан ұға алмас жұмбақ күйде,
Жасырын әлденені аңсап іштен.
Жүйріктей жолы болмай шаңда қалған,
Оранса ақ көбікке саңлақ арман,
Біртіндеп қыран-көңіл жерге түсер,
Бір кезде биігінен самғап алған.
Бұл жастық кімге мекен, кімге тұрақ,
Тартарсың тізгініңді бір тоқырап.
Жүректің құпиясы жасырылмас,
Жүзіңді жасырса да сұр топырақ.

1980



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жақсылыққа зар болып

  • 0
  • 0

Аспан мен жер ортасында біраз ғұмыр кешірдім,
Әлсіреген үміт отын мың жағып, мың өшірдім.
Құрқылтайдың ұясындай қалтыраған бұтада,
Жел аударған қара қосты әр төбеге көшірдім.

Толық

Сырғып қайда барасың, сырлы айларым

  • 0
  • 0

Сырғып қайда барасың, сырлы айларым,
Сырлы айларым –
Сыңсыған сырнайларым.
Мәрмәрларым, менен де кеттіңдер ме,

Толық

Алаяққа

  • 0
  • 0

Сол шіркін өзін қор деп санамайды,
Дүниеге түзу көзбен қарамайды.
Отырар ала қойды бөле қырқып,
Аядай ауыл-үйді алалайды.

Толық

Қарап көріңіз