Өлең, жыр, ақындар

Өліара

  • 24.09.2021
  • 0
  • 0
  • 761
Қайдасың сен, дірілдеген аппақ сүттей ай нұры,
Алтын сәулең неге аспанның аясынан айныды?
Кең жаһанға шырақ жаққан ажарыңнан адасып,
Қараңғылық құшағында қалған дүние қайғылы.
Су иесі Сүлеймендей тілін білген құстардың,
Ей, сырлы арай, сеніменен сөйлесуге құштармын.
Мың құбылып ойнап тұрған дидарыңның сағымын
Қуаласам, уа, дариға, қайтіп қана ұстармын?
Сен қайтадан оралғанша тұңғиықтың түбінен,
Сығырайған соқыр аспан талықсиды түнімен.
Өзің жоқта жұлдыздар да емін-еркін әндетіп,
Ғарыш төрі жырлап жатыр ғашықтардың тілімен.
Зарықтырмай, зәру қылмай беріп кетсең сәулеңнен,
Құтылар ем өліарада көз байлаған әуреңнен.
Мәңгі бақи жұмылмайтын түн жанары болсамшы,
Тас түнектен шыққан сайын жүзіңді аман-сау көрген.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Еркелейік еркін бір

  • 0
  • 0

Сарыарқа, самалды өлке, сағымды өлке,
Арманға бөлеп едің жанымды ерте.
Сағынып келдім сені, құшағыңды аш,
Қабыл ал қарлығаштай әнімді ерке.

Толық

Ақтоғай

  • 0
  • 0

Ақтоғай, атың қандай әдемі еді,
Деуші еді жыр бесігі, ән әлемі.
Өзімнен бұрын жетіп құс-көңілім,
Аялы аспаныңда әуеледі.

Толық

Сезім мен төзім арбасып

  • 0
  • 0

Сезім мен төзім арбасып,
Санаға салды ой бұғау.
Кетсе де жылдар алмасып,
Көкейден кетпей қойдың-ау.

Толық

Қарап көріңіз