Өлең, жыр, ақындар

Өліара

  • 24.09.2021
  • 0
  • 0
  • 725
Қайдасың сен, дірілдеген аппақ сүттей ай нұры,
Алтын сәулең неге аспанның аясынан айныды?
Кең жаһанға шырақ жаққан ажарыңнан адасып,
Қараңғылық құшағында қалған дүние қайғылы.
Су иесі Сүлеймендей тілін білген құстардың,
Ей, сырлы арай, сеніменен сөйлесуге құштармын.
Мың құбылып ойнап тұрған дидарыңның сағымын
Қуаласам, уа, дариға, қайтіп қана ұстармын?
Сен қайтадан оралғанша тұңғиықтың түбінен,
Сығырайған соқыр аспан талықсиды түнімен.
Өзің жоқта жұлдыздар да емін-еркін әндетіп,
Ғарыш төрі жырлап жатыр ғашықтардың тілімен.
Зарықтырмай, зәру қылмай беріп кетсең сәулеңнен,
Құтылар ем өліарада көз байлаған әуреңнен.
Мәңгі бақи жұмылмайтын түн жанары болсамшы,
Тас түнектен шыққан сайын жүзіңді аман-сау көрген.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өзекті өртеп...

  • 0
  • 0

Өзекті өртеп шыжғырады мұң шоғы,
Айттырмай­ақ білер дейсің кім соны?
Қалың елді жұртқа тастап тағы да,
Белден асты бұлаңдаған жыл соңы.

Толық

Биік болса...

  • 0
  • 0

Шын жүйріктің естілер ел шетіне дүбірі,
Көк есектің адымы ашылмайды ғұмыры.
Толып жүрген шық бермес Шығайбайлар ішінде,
Атымтайы жігіттің Амангелді Дінұлы!

Толық

Сағындырған көктем

  • 0
  • 0

Балғын гүлдей жайнап,
Бақыт жырын тойлап,
Арман нұрын аңсап құшқандай.
Бірге жүрдік нәзік

Толық

Қарап көріңіз